نورایی: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «(یا: نورائیه ) از صوفیه خاکسار. <ref> دائرة المعارف تشیع، ج7، ص27</ref> مدرس...» ایجاد کرد) |
جز («نورایی» را محافظت کرد ([ویرایش=فقط مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=فقط مدیران] (بی‌پایان)) [آبشاری]) |
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ ۲۳ مهٔ ۲۰۱۵، ساعت ۰۴:۲۷
(یا: نورائیه )
از صوفیه خاکسار. [۱]
مدرسی چهاردهی در خاکسار و اهل حق، فرقه های خاکسار را به چهار تیره تقسیم کرده و آن ها را چنین معرفی می کند: «یکم. خاکسار جلالی که ابوترابی و غلام علی شاهی نیز نامند؛ دوم. دوده [۲] عجم؛ سوم. معصوم علی شاهی ؛ چهارم. نورایی.» [۳] وی سپس می نویسد که: «اکنون در ایران فقط خاکسار و جلالی تشکیلات دارند و دیگر فِرَق در اقلیت بوده و از هر سلسله تنی چند باقی مانده اند. این سلاسل را حیدری می نامند که سلطان حیدر پدر شاه اسماعیل صفوی، آن را بنا نهاد و شاه اسماعیل در اشاعه و گسترش آن کوشید و در زمان شاه عباس اول به اوج خود رسید. شاه عباس اول توجه خاصی به دوده عجم داشت.» [۴]
مدرسی چهاردهی در خاکسار و اهل حق می نویسد: «دوده [۵] نورایی یکی از چهار فرقه خاکسار به شمار می آید، ولی در عصر حاضر، تکیه و سرسلسله و مشایخ طریقت ندارند ولی تا پایان دوره قاجاریه نمودار بودند و عقاید آنان در مراتب سلوک مانند دوده معصوم علی شاهی و خاکسار جلالی می باشد.» [۶]
پانویس
- ↑ دائرة المعارف تشیع، ج7، ص27
- ↑ سلسله
- ↑ خاکسار و اهل حق، مدرسی چهاردهی، ص3
- ↑ همان، ص3
- ↑ سلسله
- ↑ همان، ص106
