دباغیه: تفاوت بین نسخهها
از دایره المعارف فرق اسلامی
جز («دباغیه» را محافظت کرد ([ویرایش=فقط مدیران] (بیپایان) [انتقال=فقط مدیران] (بیپایان)) [آبشاری]) |
|||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
از [[صوفیه دِرقاویه]]. | از [[صوفیه دِرقاویه]]. | ||
− | [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]] می نویسد: «مهمترین طریقه اواخر سده 12 هجری قمری / 18 میلادی در مغرب، | + | [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]] می نویسد: «مهمترین طریقه اواخر سده 12 هجری قمری / 18 میلادی در مغرب، دِرقاویه یعنی شاخه مراکشی [[شاذلیه]] است که توسط صوفی صاحب تألیفی به نام [[شیخ عربی درقاوی]] شکل گرفت. او ابتدا نزد [[ابوالحسن عمرانی]] (جمل) سلوک کرد و سپس طریقه ای مبتنی بر زهد و عبادت در کنار کار و کسب همراه با مطالعه آثار [[تصوف]] بنا نهاد. [[محمدظافر مدنی]] و [[نورالدین یشرویی]] از جمله مریدان درقاوی بودند که با تأسیس طریقه هایی چون [[مدنیه]] و [[یشرویی]]، شاخه های دِرقاویه را در [[مصر]]، [[موزامبیک]]، [[عمان]]، [[ترکیه]]، [[لبنان]] و [[فلسطین]] گسترش دادند. این طریقه در نیمه دوم سده 13 هجری قمری به شاخه های متعددی از جمله دباغیه، [[بنانیه]] و [[حرّاقیه]] منشعب گردید». <ref> [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]]، ج15، ص473</ref> |
== پانویس == | == پانویس == |
نسخهٔ ۲۰ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۳:۲۹
از صوفیه دِرقاویه.
دائرة المعارف بزرگ اسلامی می نویسد: «مهمترین طریقه اواخر سده 12 هجری قمری / 18 میلادی در مغرب، دِرقاویه یعنی شاخه مراکشی شاذلیه است که توسط صوفی صاحب تألیفی به نام شیخ عربی درقاوی شکل گرفت. او ابتدا نزد ابوالحسن عمرانی (جمل) سلوک کرد و سپس طریقه ای مبتنی بر زهد و عبادت در کنار کار و کسب همراه با مطالعه آثار تصوف بنا نهاد. محمدظافر مدنی و نورالدین یشرویی از جمله مریدان درقاوی بودند که با تأسیس طریقه هایی چون مدنیه و یشرویی، شاخه های دِرقاویه را در مصر، موزامبیک، عمان، ترکیه، لبنان و فلسطین گسترش دادند. این طریقه در نیمه دوم سده 13 هجری قمری به شاخه های متعددی از جمله دباغیه، بنانیه و حرّاقیه منشعب گردید». [۱]
پانویس
- ↑ دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج15، ص473