ابن عطاءالله: تفاوت بین نسخه‌ها
جز («ابن عطاءالله» را محافظت کرد ([ویرایش=فقط مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=فقط مدیران] (بی‌پایان)) [آبشاری]) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | [[ابن عطاءالله]] در حدود میانه قرن هفتم در [[مصر]] به دنیا آمد و بیشتر عمر خود را در آن سرزمین گذراند و در سال 709 هجری قمری در همانجا درگذشت. زندگانی او در روزگار حکومت ممالیک در [[مصر]] بود. خاندان او یکی از خاندان‌های متشخّص از علمای دینی [[مالکی]] مذهب در [[اسکندریه]] بود. پدر [[ابن عطاءالله]] از مریدان شیخ ابوالحسن شاذلی بود. این امر باعث شد که ابن عطاءالله نیز به طریقت [[شاذلیه]] وارد شده و از شیوخ معروف آن شود. برای [[ابن عطاءالله]] دو نوع زندگی قائل شدند. یکی زندگی حرفه ای که به عنوان استاد مذهب [[مالکی]] در مدارس الازهر و [[منصوریه]] تدریس داشت و دیگر زندگی که در آن به عنوان شیخ طریقت [[شاذلیه]] انجام وظیفه | + | [[ابن عطاءالله]] در حدود میانه قرن هفتم در [[مصر]] به دنیا آمد و بیشتر عمر خود را در آن سرزمین گذراند و در سال 709 هجری قمری در همانجا درگذشت. زندگانی او در روزگار حکومت ممالیک در [[مصر]] بود. خاندان او یکی از خاندان‌های متشخّص از علمای دینی [[مالکی]] مذهب در [[اسکندریه]] بود. پدر [[ابن عطاءالله]] از مریدان شیخ ابوالحسن شاذلی بود. این امر باعث شد که ابن عطاءالله نیز به طریقت [[شاذلیه]] وارد شده و از شیوخ معروف آن شود. برای [[ابن عطاءالله]] دو نوع زندگی قائل شدند. یکی زندگی حرفه ای که به عنوان استاد مذهب [[مالکی]] در مدارس الازهر و [[منصوریه]] تدریس داشت و دیگر زندگی که در آن به عنوان شیخ طریقت [[شاذلیه]] انجام وظیفه می کرد و مریدانی در شهرهای [[قاهره]] و [[اسکندریه]] داشت. از جمله فعالیت‌های او می توان به مناظرات او با [[ابن تیمیه]] اشاره کرد. |
[[ابن عطاءالله]] در 60 سالگی درگذشت و در مدرسه [[منصوریه]] به خاک سپرده شد. مقبره او قرن‌ها توسط مریدانش زیارت ميشد. اثر عمده او کتاب الحکم است که از حقایق طریقت گفتگو مي‌کند. از دیگر آثار او مفتاح الفلاح و مصباح الارواح که کتابی در شیوه ذکر [[صوفیه]] و کتاب التنویر فی [[اسقاط]] التدبیر را مي‌توان نام برد.<ref>زندگی و آثار ابن عطاءالله، مجله فرهنگ، شماره 16، زمستان 1374، ص295ـ314</ref> | [[ابن عطاءالله]] در 60 سالگی درگذشت و در مدرسه [[منصوریه]] به خاک سپرده شد. مقبره او قرن‌ها توسط مریدانش زیارت ميشد. اثر عمده او کتاب الحکم است که از حقایق طریقت گفتگو مي‌کند. از دیگر آثار او مفتاح الفلاح و مصباح الارواح که کتابی در شیوه ذکر [[صوفیه]] و کتاب التنویر فی [[اسقاط]] التدبیر را مي‌توان نام برد.<ref>زندگی و آثار ابن عطاءالله، مجله فرهنگ، شماره 16، زمستان 1374، ص295ـ314</ref> | ||
نسخهٔ ۲۸ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۰۷:۵۸
ابن عطاءالله در حدود میانه قرن هفتم در مصر به دنیا آمد و بیشتر عمر خود را در آن سرزمین گذراند و در سال 709 هجری قمری در همانجا درگذشت. زندگانی او در روزگار حکومت ممالیک در مصر بود. خاندان او یکی از خاندان‌های متشخّص از علمای دینی مالکی مذهب در اسکندریه بود. پدر ابن عطاءالله از مریدان شیخ ابوالحسن شاذلی بود. این امر باعث شد که ابن عطاءالله نیز به طریقت شاذلیه وارد شده و از شیوخ معروف آن شود. برای ابن عطاءالله دو نوع زندگی قائل شدند. یکی زندگی حرفه ای که به عنوان استاد مذهب مالکی در مدارس الازهر و منصوریه تدریس داشت و دیگر زندگی که در آن به عنوان شیخ طریقت شاذلیه انجام وظیفه می کرد و مریدانی در شهرهای قاهره و اسکندریه داشت. از جمله فعالیت‌های او می توان به مناظرات او با ابن تیمیه اشاره کرد.
ابن عطاءالله در 60 سالگی درگذشت و در مدرسه منصوریه به خاک سپرده شد. مقبره او قرن‌ها توسط مریدانش زیارت ميشد. اثر عمده او کتاب الحکم است که از حقایق طریقت گفتگو مي‌کند. از دیگر آثار او مفتاح الفلاح و مصباح الارواح که کتابی در شیوه ذکر صوفیه و کتاب التنویر فی اسقاط التدبیر را مي‌توان نام برد.[۱]
پانويس
- ↑ زندگی و آثار ابن عطاءالله، مجله فرهنگ، شماره 16، زمستان 1374، ص295ـ314
