احمد بن عبدالحلیم بن عبدالسلام دمشقی

ابوالعباس تقی الدین احمد بن عبدالحلیم بن عبدالسلام بن عبدالله حرّامی دمشقی حنبلی معروف به ابن تیمیه از مشاهیر علمای اسلامی (10ربیع الاول661 ـ20ذی القعده 728هـ. ق) در قرن هفتم و هشتم به حساب مي‌آید. وی که در اندیشه دینی عصر خود و اعصار بعد از خود اثر بسیار عمیقی به جای گذاشته همواره مورد بحث و مناقشه های فراوان واقع گردیده است. وی در روزگار حیات خویش توانسته با آثار خود، سهم مهمی در پیروزی برخی از ممالک اسلامی بر سپاهیان مغول ایفا کند. ابن تیمیه در حرّان ـ شهری در ترکیه ـ به دنیا آمده و در شش سالگی به همراه خانواده و در اثر حمله مغول عازم دمشق شده است. وی، در اکثر علوم عصر خود تبحر داشته، توانسته در جوانی کرسی فتوای فقه حنبلی را به دست آورد. ابن تیمیه در برخورد با آنچه خرافات و بدعت های دینی مي‌شمرده بسیار سخت گیر و شجاع بوده و بر فتاوی خویش بسیار پافشاری مي‌کرده است تا جائیکه به همین علت دو مرتبه به زندان افتاده و در مراحلی از هرگونه نوشتن و مطالعه منع شده است.

پس از مرگ وی که با تشییع جنازه با شکوهی همراه بوده شاگردان او که از جمله آنان مي‌توان به ابن کثیر صاحب البدایة و النهایة و ابوالحجاج مزی صاحب تهذیب الکمال فی اسماء الرجال و مهم تر از همه ابن قیم جوزیه اشاره کرد. شاید بتوان مهمترین ویژگی اندیشه ابن تیمیه که اثر گذارترین عامل در متأخرین از خود بوده را، نوعی حجیت دادن به آرای صحابه سلف دانست.