اصحاب صالح قُبَّه: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱۰: | سطر ۱۰: | ||
شایان ذکر است که در وجه نام گذاری صالح به قبّه آورده اند که: وی در مسئله تولد که از مسائل کلامی است رأیی مخصوص داشته و می گفته کار انسان در خود او است و حوادثی که از فعل انسان متولد می شود، مخلوق خداست. به عنوان مثال: زدن، کار انسان است؛ اما دردی که از آن ناشی می شود، مخلوق خداست یا جمع هیزم و آتش فعل انسان است؛ در حالی که آتش گرفتن هیزم، فعل خداست و خدا می تواند علی رغم اجتماع شرائط، آتش را ایجاد ننماید، و یا تمام کوه ها را بر دوش آدمی بگذارد در حالی که آدمی سنگینی آن را احساس نکند. چنان که می تواند بینایی را در شخص کور ایجاد کرده و یا علم را در مرده به وجود آورد. | شایان ذکر است که در وجه نام گذاری صالح به قبّه آورده اند که: وی در مسئله تولد که از مسائل کلامی است رأیی مخصوص داشته و می گفته کار انسان در خود او است و حوادثی که از فعل انسان متولد می شود، مخلوق خداست. به عنوان مثال: زدن، کار انسان است؛ اما دردی که از آن ناشی می شود، مخلوق خداست یا جمع هیزم و آتش فعل انسان است؛ در حالی که آتش گرفتن هیزم، فعل خداست و خدا می تواند علی رغم اجتماع شرائط، آتش را ایجاد ننماید، و یا تمام کوه ها را بر دوش آدمی بگذارد در حالی که آدمی سنگینی آن را احساس نکند. چنان که می تواند بینایی را در شخص کور ایجاد کرده و یا علم را در مرده به وجود آورد. | ||
| − | به صالح اشکال کرده اند که بنابراین، ممکن است تو، صحیح و بی عیب در [[مکه]] و در قبّه ای نشسته باشی و در عین حال به | + | به صالح اشکال کرده اند که بنابراین، ممکن است تو، صحیح و بی عیب در [[مکه]] و در قبّه ای نشسته باشی و در عین حال به واسطه این که خداوند علم این جلوس را در تو ایجاد نکرده، ندانی که در این قبه نشسته ای. و او در جواب گفته است: انکار نمی کنم. همین داستان او را به صالح قبّه ملقب کرده است. <ref> [[مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین]]، [[ابوالحسن اشعری]]، ج2، ص90</ref> |
رک: [[صالحیه (از مرجئه)]]. | رک: [[صالحیه (از مرجئه)]]. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۲۱ مهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۲۳:۵۸
محمد بن احمد خوارزمی در مفاتیح العلوم ایشان را به نام صالحیه ذکر کرده و می گوید: «این ها اصحاب صالح بن عبدالله معروف به قنّه می باشند». [۲]
البته محمد بن احمد خوارزمی، ایشان را از مرجئه به شمار آورده در حالی که عبدالقاهر بغدادی [۳] و شهفور اسفراینی [۴] این گروه را از معتزله معرفی کرده اند.
عبدالقاهر بغدادی نام این گروه را در ابتدا، اجمالاً از زمره معتزله آورده [۵] ولی بعد ایشان را از مرجئه قَدَریه معرفی کرده است. [۶]
شایان ذکر است که در وجه نام گذاری صالح به قبّه آورده اند که: وی در مسئله تولد که از مسائل کلامی است رأیی مخصوص داشته و می گفته کار انسان در خود او است و حوادثی که از فعل انسان متولد می شود، مخلوق خداست. به عنوان مثال: زدن، کار انسان است؛ اما دردی که از آن ناشی می شود، مخلوق خداست یا جمع هیزم و آتش فعل انسان است؛ در حالی که آتش گرفتن هیزم، فعل خداست و خدا می تواند علی رغم اجتماع شرائط، آتش را ایجاد ننماید، و یا تمام کوه ها را بر دوش آدمی بگذارد در حالی که آدمی سنگینی آن را احساس نکند. چنان که می تواند بینایی را در شخص کور ایجاد کرده و یا علم را در مرده به وجود آورد.
به صالح اشکال کرده اند که بنابراین، ممکن است تو، صحیح و بی عیب در مکه و در قبّه ای نشسته باشی و در عین حال به واسطه این که خداوند علم این جلوس را در تو ایجاد نکرده، ندانی که در این قبه نشسته ای. و او در جواب گفته است: انکار نمی کنم. همین داستان او را به صالح قبّه ملقب کرده است. [۷]
رک: صالحیه (از مرجئه).
پانویس
- ↑ التبصیر فی الدین، شهفور اسفراینی، ص24
- ↑ مفاتیح العلوم، محمد بن احمد خوارزمی، ص48
- ↑ الفرق بین الفرق، عبدالقاهر بغدادی، ص131
- ↑ التبصیر فی الدین، شهفور اسفراینی، ص24
- ↑ الفرق بین الفرق، عبدالقاهر بغدادی، ص131
- ↑ الفرق بین الفرق، عبدالقاهر بغدادی ص214
- ↑ مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ابوالحسن اشعری، ج2، ص90
