بیانیه جدید: تفاوت بین نسخه‌ها
از دایره المعارف فرق اسلامی
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
رک: [[شاه یوسفی]] | رک: [[شاه یوسفی]] | ||
| − | [[دائرة المعارف فارسی]] ایشان را پیروان میرزا [[یحیی صبح ازل]] معرفی می کند که از [[کتاب بیان]] پیروی می نمودند و برخلاف بهائیان به عقاید باب وفادار ماندند. <ref> [[دائرة المعارف فارسی]]، [[غلامحسین مصاحب]]، ج1، ص114</ref> [[عبدالحسین آیتی]] می نویسد: «این کمال بدبختی است نه افتخار، که باید همیشه مذاهب باطله مانند الحاد [[ملاحده]] [[الموت]] و [[اسماعیلی مطلق]] اعم از. . . یا شعب دیگر آن و [[مشعشعی]] و [[شاه یوسفی]] و [[بیانی قدیم]] و بیانی جدید و [[بابی]] و [[بهائی]] با خرده برده هایشان از [[ایران]] طلوع کند و حتی مذهب [[دروز]] [[لبنان]] و کرد [[یزیدی]] سلیمانیه و دیگر جهات به شرکت چند ایرانی تأسیس شده باشد، زیرا هر کشوری مانند [[ایران]] و هندوستان [که] هر روز خدا و پیغمبر و امام و رهبر و مرشد و مرادی از یک گوشه آن سر برآرد، هرگز روی اتحاد و اتفاق را نمی بیند و همواره وسیله برای استفاده بیگانه فراهم است. » <ref> [[کشف الحیل]]، [[عبدالحسین آیتی]]، ج2، ص4</ref> | + | [[دائرة المعارف فارسی]] ایشان را پیروان میرزا [[یحیی صبح ازل]] معرفی می کند که از [[کتاب بیان]] پیروی می نمودند و برخلاف بهائیان به عقاید باب وفادار ماندند. <ref> [[دائرة المعارف فارسی]]، [[غلامحسین مصاحب]]، ج1، ص114</ref> [[عبدالحسین آیتی]] می نویسد: «این کمال بدبختی است نه افتخار، که باید همیشه مذاهب باطله مانند الحاد [[ملاحده (اسماعیلیه)|ملاحده]] [[الموت]] و [[اسماعیلی مطلق]] اعم از. . . یا شعب دیگر آن و [[مشعشعی]] و [[شاه یوسفی]] و [[بیانی قدیم]] و بیانی جدید و [[بابی]] و [[بهائی]] با خرده برده هایشان از [[ایران]] طلوع کند و حتی مذهب [[دروز]] [[لبنان]] و کرد [[یزیدی]] سلیمانیه و دیگر جهات به شرکت چند ایرانی تأسیس شده باشد، زیرا هر کشوری مانند [[ایران]] و هندوستان [که] هر روز خدا و پیغمبر و امام و رهبر و مرشد و مرادی از یک گوشه آن سر برآرد، هرگز روی اتحاد و اتفاق را نمی بیند و همواره وسیله برای استفاده بیگانه فراهم است. » <ref> [[کشف الحیل]]، [[عبدالحسین آیتی]]، ج2، ص4</ref> |
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۸ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۲:۵۲
رک: شاه یوسفی
دائرة المعارف فارسی ایشان را پیروان میرزا یحیی صبح ازل معرفی می کند که از کتاب بیان پیروی می نمودند و برخلاف بهائیان به عقاید باب وفادار ماندند. [۱] عبدالحسین آیتی می نویسد: «این کمال بدبختی است نه افتخار، که باید همیشه مذاهب باطله مانند الحاد ملاحده الموت و اسماعیلی مطلق اعم از. . . یا شعب دیگر آن و مشعشعی و شاه یوسفی و بیانی قدیم و بیانی جدید و بابی و بهائی با خرده برده هایشان از ایران طلوع کند و حتی مذهب دروز لبنان و کرد یزیدی سلیمانیه و دیگر جهات به شرکت چند ایرانی تأسیس شده باشد، زیرا هر کشوری مانند ایران و هندوستان [که] هر روز خدا و پیغمبر و امام و رهبر و مرشد و مرادی از یک گوشه آن سر برآرد، هرگز روی اتحاد و اتفاق را نمی بیند و همواره وسیله برای استفاده بیگانه فراهم است. » [۲]
پانویس
- ↑ دائرة المعارف فارسی، غلامحسین مصاحب، ج1، ص114
- ↑ کشف الحیل، عبدالحسین آیتی، ج2، ص4
