شاه یوسفی: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «عبدالحسین آیتی در کتاب خود کشف الحیل می نویسد: «این کمال بدبختی است نه اف...» ایجاد کرد) |
|||
| (۴ نسخهٔ میانی توسط کاربر مشابهی که نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | [[عبدالحسین آیتی]] در کتاب خود [[کشف الحیل]] می نویسد: «این کمال بدبختی است نه افتخار، که باید همیشه مذاهب باطله مانند | + | [[عبدالحسین آیتی]] در کتاب خود [[کشف الحیل]] می نویسد: «این کمال بدبختی است نه افتخار، که باید همیشه مذاهب باطله مانند [[الحاد ملاحده (اسماعیلیه)|ملاحده]][[الموت]] و اسماعیلی مطلق اعم از... یا شعب دیگر آن و [[مشعشعی]] و شاه یوسفی و [[بیانی قدیم]] و [[بیانی جدید]] و [[بابی]] و [[بهائی]] با خُرده برده هایش از [[ایران]] طلوع کنند». <ref> [[کشف الحیل]]، [[عبدالحسین آیتی]]، ج2، ص4</ref> |
| − | نام | + | نام شاه یوسفی را غیر از این مأخذ در جای دیگری ندیده ام. |
| − | [[دانشنامه جهان اسلام]] می نویسد: «دستگیری سران نقطوی در 1002 هجری قمری رخ داد. جلال الدین منجم یزدی وقوع قرانی به مدت سه روز را پیش بینی کرد و گفت که نحوست آن شامل شخص پادشاه می شود. برای رهایی شاه از این قران تدبیری اندیشیده شد که شاه به مدت سه روز، یعنی از تاریخ 7 تا 10 ذی قعده 1002 هجری قمری از سلطنت کناره گیری کند و شخص مجرم و محکوم به مرگی را به جای وی بر تخت بنشانند. قرعه فال به نام یوسف ترکش دوز نقطوی افتاد. از این رو شاه عباس از سلطنت کناره گیری کرد. در پایان سه روز، شاه دوباره بر تخت خود دست یافت و یوسف به قتل رسید. شهرت او چندان است که متأخران، [[نقطویه]] را به نام | + | [[دانشنامه جهان اسلام]] می نویسد: «دستگیری سران نقطوی در 1002 هجری قمری رخ داد. [[جلال الدین منجم یزدی]] وقوع قرانی به مدت سه روز را پیش بینی کرد و گفت که نحوست آن شامل شخص پادشاه می شود. برای رهایی شاه از این قران تدبیری اندیشیده شد که شاه به مدت سه روز، یعنی از تاریخ 7 تا 10 ذی قعده 1002 هجری قمری از سلطنت کناره گیری کند و شخص مجرم و محکوم به مرگی را به جای وی بر تخت بنشانند. قرعه فال به نام [[یوسف ترکش دوز نقطوی]] افتاد. از این رو [[شاه عباس]] از سلطنت کناره گیری کرد. در پایان سه روز، شاه دوباره بر تخت خود دست یافت و یوسف به قتل رسید. شهرت او چندان است که متأخران، [[نقطویه]] را به نام شاه یوسفی می شناختند. تعقیب نقطویان به تدریج شدت بیشتری گرفت و هر کس که متهم به نقطوی بودن می شد به قتل می رسید». <ref> [[دانشنامه جهان اسلام]]، ج5، ص651</ref> |
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۱۷
عبدالحسین آیتی در کتاب خود کشف الحیل می نویسد: «این کمال بدبختی است نه افتخار، که باید همیشه مذاهب باطله مانند ملاحدهالموت و اسماعیلی مطلق اعم از... یا شعب دیگر آن و مشعشعی و شاه یوسفی و بیانی قدیم و بیانی جدید و بابی و بهائی با خُرده برده هایش از ایران طلوع کنند». [۱]
نام شاه یوسفی را غیر از این مأخذ در جای دیگری ندیده ام.
دانشنامه جهان اسلام می نویسد: «دستگیری سران نقطوی در 1002 هجری قمری رخ داد. جلال الدین منجم یزدی وقوع قرانی به مدت سه روز را پیش بینی کرد و گفت که نحوست آن شامل شخص پادشاه می شود. برای رهایی شاه از این قران تدبیری اندیشیده شد که شاه به مدت سه روز، یعنی از تاریخ 7 تا 10 ذی قعده 1002 هجری قمری از سلطنت کناره گیری کند و شخص مجرم و محکوم به مرگی را به جای وی بر تخت بنشانند. قرعه فال به نام یوسف ترکش دوز نقطوی افتاد. از این رو شاه عباس از سلطنت کناره گیری کرد. در پایان سه روز، شاه دوباره بر تخت خود دست یافت و یوسف به قتل رسید. شهرت او چندان است که متأخران، نقطویه را به نام شاه یوسفی می شناختند. تعقیب نقطویان به تدریج شدت بیشتری گرفت و هر کس که متهم به نقطوی بودن می شد به قتل می رسید». [۲]
پانویس
- ↑ کشف الحیل، عبدالحسین آیتی، ج2، ص4
- ↑ دانشنامه جهان اسلام، ج5، ص651
