فکریه (از جبریه): تفاوت بین نسخه‌ها
از دایره المعارف فرق اسلامی
| (یک نسخهٔ میانی توسط کاربر مشابهی که نشان داده نشده) | |||
| سطر ۳: | سطر ۳: | ||
ایشان می گویند علم هر کس زیاد شود، به همان مقدار تکلیفِ عبادت از او ساقط می شود. <ref> [[تلبیس ابلیس]]، [[ابن جوزی]]، ص42</ref> | ایشان می گویند علم هر کس زیاد شود، به همان مقدار تکلیفِ عبادت از او ساقط می شود. <ref> [[تلبیس ابلیس]]، [[ابن جوزی]]، ص42</ref> | ||
| + | |||
| + | [[ابن جوزی]] در [[تلبیس ابلیس]] [[جبریه]] را به دوازده فرقه تقسیم می کند که عبارتند از: [[مضطربه]]، [[افعالیه]]، [[مفروغیه]]، [[نجاريه (از مجبره)|نجاریه]]، [[مُتَأَنِّیه]]، [[کسبیه (از جبریه)|کسبیه]]، [[سابقیه]]، [[حُبّیه (از جبریه)|حبّیه]]، [[خوفیه]]، فکریه، [[خسّیه]] و [[معیه (از جبریه)|معیه]]. <ref> [[تلبیس ابلیس]]، [[ابن جوزی]]، ص42</ref> وی سپس به شرح هریک از این فرقه ها می پردازد. ابن جوزی درباره فرقه فکریه می نویسد: «ایشان می گویند به هر اندازه که آدمی عملش زیاد شد، عبادات به همان اندازه از او ساقط می شود. » <ref> [[تلبیس ابلیس]]، [[ابن جوزی]]، ص43</ref> | ||
[[احمد بن علی مقریزی]]، اجمالاً [[فکریه]] را از [[مجبّره]] برشمرده است. <ref> [[المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار]]، [[احمد بن علی مقریزی]]، ج2، ص349</ref> | [[احمد بن علی مقریزی]]، اجمالاً [[فکریه]] را از [[مجبّره]] برشمرده است. <ref> [[المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار]]، [[احمد بن علی مقریزی]]، ج2، ص349</ref> | ||
| − | + | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ فوریهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۰۷
از جبریه.
ایشان می گویند علم هر کس زیاد شود، به همان مقدار تکلیفِ عبادت از او ساقط می شود. [۱]
ابن جوزی در تلبیس ابلیس جبریه را به دوازده فرقه تقسیم می کند که عبارتند از: مضطربه، افعالیه، مفروغیه، نجاریه، مُتَأَنِّیه، کسبیه، سابقیه، حبّیه، خوفیه، فکریه، خسّیه و معیه. [۲] وی سپس به شرح هریک از این فرقه ها می پردازد. ابن جوزی درباره فرقه فکریه می نویسد: «ایشان می گویند به هر اندازه که آدمی عملش زیاد شد، عبادات به همان اندازه از او ساقط می شود. » [۳]
احمد بن علی مقریزی، اجمالاً فکریه را از مجبّره برشمرده است. [۴]
پانویس
- ↑ تلبیس ابلیس، ابن جوزی، ص42
- ↑ تلبیس ابلیس، ابن جوزی، ص42
- ↑ تلبیس ابلیس، ابن جوزی، ص43
- ↑ المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، احمد بن علی مقریزی، ج2، ص349
