عطاءاللهیه: تفاوت بین نسخه‌ها
| (۲ نسخهٔ میانی توسط کاربر مشابهی که نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[اعتماد السلطنه]] می نویسد: «ایشان جماعتی بودند که در حدود [[شهر بابک]] می زیسته و سپس در طریقه [[آقاخانیه]] داخل شدند». <ref>[[تاریخ منتظم ناصری]]، [[اعتماد السلطنه]]، ج3، ص1649 / [[حقوق بگیران انگلیس در ایران]]، [[اسماعیل رائین]]، ص326</ref> | [[اعتماد السلطنه]] می نویسد: «ایشان جماعتی بودند که در حدود [[شهر بابک]] می زیسته و سپس در طریقه [[آقاخانیه]] داخل شدند». <ref>[[تاریخ منتظم ناصری]]، [[اعتماد السلطنه]]، ج3، ص1649 / [[حقوق بگیران انگلیس در ایران]]، [[اسماعیل رائین]]، ص326</ref> | ||
| − | از ذیل کلام اعتمادالسلطنه معلوم می شود که ایشان پس از این که مرید [[آقاخان]] شدند، هم به نام عطاءاللهیه نامیده می شدند. چرا که در همان جا می خوانیم: «آقاخان در جواب حاکم [[یزد]] [[ | + | از ذیل کلام اعتمادالسلطنه معلوم می شود که ایشان پس از این که مرید [[آقاخان]] شدند، هم به نام عطاءاللهیه نامیده می شدند. چرا که در همان جا می خوانیم: «آقاخان در جواب حاکم [[یزد]] [[بهاء الدوله]]، که می خواست آقاخان را وارد شهر کند، عذر می آورد که مشغول اخذ زکاة جماعت عطاءاللهی است و وارد شهر نمی شود و در نتیجه راه [[کرمان]] را در پیش می گیرد» <ref>[[تاریخ منتظم ناصری]] ، [[اعتماد السلطنه]]، ج3، ص1649</ref> |
| − | لازم به ذکر است که [[التنبیهات الجلیة فی کشف اسرار الباطنیة]] می گوید: «[[مقنعیه]] (پیروان [[عطاء المقنع|مقنع]]) هنوز موجود بوده و به نام عطاءاللهیه نامیده می شوند». <ref> [[التنبیهات الجلیة فی کشف اسرار الباطنیة]]، [[محمد کریم خراسانی]]، ص312</ref> [ابن خلکان]] می نویسد: «اسم مقنع، عطاء بوده است». <ref> [[وفیات الاعیان و انباء ابناء الزمان]]، [[ابن خلکان]]، ج2، ص132</ref> و این درحالی است که مقنع به نام [[هاشم بن حکیم]] (مقتول163هـ. ق) شناخته می شود. | + | لازم به ذکر است که [[التنبیهات الجلیة فی کشف اسرار الباطنیة]] می گوید: «[[مقنعیه]] (پیروان [[عطاء المقنع|مقنع]]) هنوز موجود بوده و به نام عطاءاللهیه نامیده می شوند». <ref> [[التنبیهات الجلیة فی کشف اسرار الباطنیة]]، [[محمد کریم خراسانی]]، ص312</ref> [[ابن خلکان]] می نویسد: «اسم مقنع، عطاء بوده است». <ref> [[وفیات الاعیان و انباء ابناء الزمان]]، [[ابن خلکان]]، ج2، ص132</ref> و این درحالی است که مقنع به نام [[هاشم بن حکیم]] (مقتول163هـ. ق) شناخته می شود. |
| − | [[محمد کریم خراسانی]] در [[التنبیهات الجلیة فی کشف اسرار الباطنیة]] می نویسد: «آقاخان... از [[محلات]] برنشسته، راه کرمان پیش داشت، چه در کرمان جماعت عطاءاللهی که از طایفه [[اسماعیلیه (اسماعیلیه)|اسماعیلیه]] اند و اصحاب عطاء که لقبش مقنع است، بودند...» <ref> [[التنبیهات الجلیة فی کشف اسرار الباطنیة]]، [[محمد کریم خراسانی]]، ص312</ref> | + | [[محمد کریم خراسانی]] در [[التنبیهات الجلیة فی کشف اسرار الباطنیة]] می نویسد: «آقاخان... از [[محلات]] برنشسته، راه کرمان پیش داشت، چه در کرمان جماعت عطاءاللهی که از طایفه [[اسماعیلیه (اسماعیلیه)|اسماعیلیه]] اند و اصحاب عطاء که لقبش مقنع است، بودند...»<ref>[[التنبیهات الجلیة فی کشف اسرار الباطنیة]]، [[محمد کریم خراسانی]]، ص312</ref> |
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ فوریهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۶:۳۲
اعتماد السلطنه می نویسد: «ایشان جماعتی بودند که در حدود شهر بابک می زیسته و سپس در طریقه آقاخانیه داخل شدند». [۱]
از ذیل کلام اعتمادالسلطنه معلوم می شود که ایشان پس از این که مرید آقاخان شدند، هم به نام عطاءاللهیه نامیده می شدند. چرا که در همان جا می خوانیم: «آقاخان در جواب حاکم یزد بهاء الدوله، که می خواست آقاخان را وارد شهر کند، عذر می آورد که مشغول اخذ زکاة جماعت عطاءاللهی است و وارد شهر نمی شود و در نتیجه راه کرمان را در پیش می گیرد» [۲]
لازم به ذکر است که التنبیهات الجلیة فی کشف اسرار الباطنیة می گوید: «مقنعیه (پیروان مقنع) هنوز موجود بوده و به نام عطاءاللهیه نامیده می شوند». [۳] ابن خلکان می نویسد: «اسم مقنع، عطاء بوده است». [۴] و این درحالی است که مقنع به نام هاشم بن حکیم (مقتول163هـ. ق) شناخته می شود.
محمد کریم خراسانی در التنبیهات الجلیة فی کشف اسرار الباطنیة می نویسد: «آقاخان... از محلات برنشسته، راه کرمان پیش داشت، چه در کرمان جماعت عطاءاللهی که از طایفه اسماعیلیه اند و اصحاب عطاء که لقبش مقنع است، بودند...»[۵]
پانویس
- ↑ تاریخ منتظم ناصری، اعتماد السلطنه، ج3، ص1649 / حقوق بگیران انگلیس در ایران، اسماعیل رائین، ص326
- ↑ تاریخ منتظم ناصری ، اعتماد السلطنه، ج3، ص1649
- ↑ التنبیهات الجلیة فی کشف اسرار الباطنیة، محمد کریم خراسانی، ص312
- ↑ وفیات الاعیان و انباء ابناء الزمان، ابن خلکان، ج2، ص132
- ↑ التنبیهات الجلیة فی کشف اسرار الباطنیة، محمد کریم خراسانی، ص312
