نورایی: تفاوت بین نسخه‌ها
| (یک نسخهٔ میانی توسط کاربر مشابهی که نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | همان نورائیه | |
از [[صوفیه خاکسار]]. <ref> [[دائرة المعارف تشیع]]، ج7، ص27</ref> | از [[صوفیه خاکسار]]. <ref> [[دائرة المعارف تشیع]]، ج7، ص27</ref> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۵۹
همان نورائیه
از صوفیه خاکسار. [۱]
مدرسی چهاردهی در خاکسار و اهل حق، فرقه های خاکسار را به چهار تیره تقسیم کرده و آن ها را چنین معرفی می کند: «یکم. خاکسار جلالی که ابوترابی و غلام علی شاهی نیز نامند؛ دوم. دوده (سلسله) عجم؛ سوم. معصوم علی شاهی ؛ چهارم. نورایی. » [۲] وی سپس می نویسد که: «اکنون در ایران فقط خاکسار جلالی تشکیلات دارند و دیگر فرق در اقلیت بوده و از هر سلسله تنی چند باقی مانده اند. این سلاسل را حیدری می نامند که سلطان حیدر پدر شاه اسماعیل صفوی، آن را بنا نهاد و شاه اسماعیل در اشاعه و گسترش آن کوشید و در زمان شاه عباس اول به اوج خود رسید. شاه عباس توجه خاصی به دوده عجم داشت.» [۳]
مدرسی چهاردهی در خاکسار و اهل حق می نویسد: «دوده (سلسله) نورایی یکی از چهار فرقه خاکسار به شمار می آید، ولی در عصر حاضر، تکیه و سرسلسله و مشایخ طریقت ندارند ولی تا پایان دوره قاجاریه نمودار بودند و عقاید آنان در مراتب سلوک مانند دوده معصوم علی شاهی و خاکسار جلالی می باشد.» [۴]
پانویس
- ↑ دائرة المعارف تشیع، ج7، ص27
- ↑ خاکسار و اهل حق، مدرسی چهاردهی، ص3
- ↑ همان، ص3
- ↑ همان، ص106
