شِکفتیه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دایره المعارف فرق اسلامی
پرش به: ناوبری، جستجو
 
سطر ۳: سطر ۳:
 
این نام به این علت بر آنان اطلاق شده که در آن زمان، ایشان در شِکفت (شکاف کوه و غار) سکونت می کردند. <ref> [[التعرّف لمذهب اهل التصوف]]، [[محمد بن ابراهیم کلاباذی]]، ص11 / [[طرائق الحقائق]]، [[معصوم علی شاه]]، ، ج1، ص109</ref>
 
این نام به این علت بر آنان اطلاق شده که در آن زمان، ایشان در شِکفت (شکاف کوه و غار) سکونت می کردند. <ref> [[التعرّف لمذهب اهل التصوف]]، [[محمد بن ابراهیم کلاباذی]]، ص11 / [[طرائق الحقائق]]، [[معصوم علی شاه]]، ، ج1، ص109</ref>
  
[[محمد بن ابراهیم کلاباذی]] (م: 380هـ. ق) در کتاب [[التعرّف لمذهب اهل التصوف]]، که از قدیمی ترین مأخذ [[صوفیه (صوفیه)|صوفیه]] به حساب می آید؛ می نویسد: «چون [[صوفیه]] از وطن هایشان خارج می شوند به آن ها [[غرباء]] می گویند و به واسطه سفرهای بسیاری که دارند آن ها را [[سیاحین]] می نامند، و چون در هنگام ضرورت به غارها و کهف ها پناه می برند، آن ها را [[اهل دیار]] و شکفتیه می خوانند و اهل شام ایشان را [[جوعیه]] نام نهاده اند چرا که آن ها به اندازه ضرورت غذا می خورند... و چون خالی از املاک هستند، [[فقراء]] نامیده می شوند. <ref> [[التعرّف لمذهب اهل التصوف]]، [[محمد بن ابراهیم کلاباذی]]، ص11</ref>
+
[[محمد بن ابراهیم کلاباذی]] (م: 380هـ. ق) در کتاب [[التعرّف لمذهب اهل التصوف]]، که از قدیمی ترین مأخذ [[صوفیه (صوفیه)|صوفیه]] به حساب می آید؛ می نویسد: «چون صوفیه از وطن هایشان خارج می شوند به آن ها [[غرباء]] می گویند و به واسطه سفرهای بسیاری که دارند آن ها را [[سیاحین]] می نامند، و چون در هنگام ضرورت به غارها و کهف ها پناه می برند، آن ها را [[اهل دیار]] و شکفتیه می خوانند و اهل شام ایشان را [[جوعیه]] نام نهاده اند چرا که آن ها به اندازه ضرورت غذا می خورند... و چون خالی از املاک هستند، [[فقراء]] نامیده می شوند. <ref> [[التعرّف لمذهب اهل التصوف]]، [[محمد بن ابراهیم کلاباذی]]، ص11</ref>
  
  
 
== پانویس ==
 
== پانویس ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۳۸

نام صوفیه در قرن های سوم و چهارم هجری قمری.

این نام به این علت بر آنان اطلاق شده که در آن زمان، ایشان در شِکفت (شکاف کوه و غار) سکونت می کردند. [۱]

محمد بن ابراهیم کلاباذی (م: 380هـ. ق) در کتاب التعرّف لمذهب اهل التصوف، که از قدیمی ترین مأخذ صوفیه به حساب می آید؛ می نویسد: «چون صوفیه از وطن هایشان خارج می شوند به آن ها غرباء می گویند و به واسطه سفرهای بسیاری که دارند آن ها را سیاحین می نامند، و چون در هنگام ضرورت به غارها و کهف ها پناه می برند، آن ها را اهل دیار و شکفتیه می خوانند و اهل شام ایشان را جوعیه نام نهاده اند چرا که آن ها به اندازه ضرورت غذا می خورند... و چون خالی از املاک هستند، فقراء نامیده می شوند. [۲]


پانویس

  1. التعرّف لمذهب اهل التصوف، محمد بن ابراهیم کلاباذی، ص11 / طرائق الحقائق، معصوم علی شاه، ، ج1، ص109
  2. التعرّف لمذهب اهل التصوف، محمد بن ابراهیم کلاباذی، ص11