عمریه (از اباضیه): تفاوت بین نسخه‌ها
جز («عمریه (از اباضیه)» را محافظت کرد ([ویرایش=فقط مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=فقط مدیران] (بی‌پایان)) [آبشاری]) |
|||
| (یک نسخهٔ میانی توسط کاربر مشابهی که نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
از [[اِباضیه]]. | از [[اِباضیه]]. | ||
| − | ایشان پیروان عیسی بن عمیر می باشند. | + | ایشان پیروان [[عیسی بن عمیر]] می باشند. |
| − | [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]] می نویسد: «در نیمه اول سده 2 هجری قمری در | + | [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]] می نویسد: «در نیمه اول سده 2 هجری قمری در [[شمال آفریقا]]، فرقه عمریه توسط عیسی بن عمیر تأسیس شد که بر خلاف دیگرِ اباضیان، مذهب خود را به [[ابن مسعود]] منتسب می کردند و حتی در مورد [[قرآن]]، مصحف او را اساس می دانستند. <ref> [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]]، ج4، ص617</ref> |
| − | این دائرةالمعارف همچنین در جای دیگری می نویسد: «این گروه که حُسینیه هم خوانده شده اند، پیروان ابوزیاد احمد بن حسین (یا حسن) طرابلسی بودند. وی گویا تألیفات بسیاری داشته است. | + | این دائرةالمعارف همچنین در جای دیگری می نویسد: «این گروه که [[حُسینیه (از خوارج)|حُسینیه]] هم خوانده شده اند، پیروان [[ابوزیاد احمد بن حسین (یا حسن) طرابلسی]] بودند. وی گویا تألیفات بسیاری داشته است. حسینیه خیلی زود با گروه موسوم به عمریه یکی شدند، یا به عبارت دیگر عمریه با حسینیه درآمیختند. عمریه قبل از حسینیه هم بودند و مذهب خود را به [[عبدالله بن مسعود]] نامی نسبت می دادند، ولی در واقع پیروان عیسی بن عمیر بودند. اینان منکر امامت [[عبدالوهاب رستمی]] بودند. حسینیه سنت و اجماع را رد می کردند و عذاب قبر را منکر بودند. بعضی دیگر از عقاید منسوب به حسینیه ـ عمریه اینهاست: شرک تنها با انکار خدا محقق می شود؛ حب، رضا، دوستی و دشمنی افعال خدا هستند نه صفات او؛ زنا مباح است؛ رسول خدا علامتی دارد که با آن شناخته می شود؛ برتری عقلا به تکلیف و استطاعت است نه به عقلشان؛ خوف و رجا برای اهل بهشت هم هست». <ref> [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]]، ج2، ص330</ref> |
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ فوریهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۴۱
از اِباضیه.
ایشان پیروان عیسی بن عمیر می باشند.
دائرة المعارف بزرگ اسلامی می نویسد: «در نیمه اول سده 2 هجری قمری در شمال آفریقا، فرقه عمریه توسط عیسی بن عمیر تأسیس شد که بر خلاف دیگرِ اباضیان، مذهب خود را به ابن مسعود منتسب می کردند و حتی در مورد قرآن، مصحف او را اساس می دانستند. [۱]
این دائرةالمعارف همچنین در جای دیگری می نویسد: «این گروه که حُسینیه هم خوانده شده اند، پیروان ابوزیاد احمد بن حسین (یا حسن) طرابلسی بودند. وی گویا تألیفات بسیاری داشته است. حسینیه خیلی زود با گروه موسوم به عمریه یکی شدند، یا به عبارت دیگر عمریه با حسینیه درآمیختند. عمریه قبل از حسینیه هم بودند و مذهب خود را به عبدالله بن مسعود نامی نسبت می دادند، ولی در واقع پیروان عیسی بن عمیر بودند. اینان منکر امامت عبدالوهاب رستمی بودند. حسینیه سنت و اجماع را رد می کردند و عذاب قبر را منکر بودند. بعضی دیگر از عقاید منسوب به حسینیه ـ عمریه اینهاست: شرک تنها با انکار خدا محقق می شود؛ حب، رضا، دوستی و دشمنی افعال خدا هستند نه صفات او؛ زنا مباح است؛ رسول خدا علامتی دارد که با آن شناخته می شود؛ برتری عقلا به تکلیف و استطاعت است نه به عقلشان؛ خوف و رجا برای اهل بهشت هم هست». [۲]
پانویس
- ↑ دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج4، ص617
- ↑ دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج2، ص330
