حارثیه (حربیه): تفاوت بین نسخه‌ها
| (یک نسخهٔ میانی توسط کاربر مشابهی که نشان داده نشده) | |||
| سطر ۷: | سطر ۷: | ||
[[ابن حجر عسقلانی]] از [[ابن حزم]] نقل می کند که عبدالله ادعای الوهیت نمود و قائل به تناسخ ارواح شد و پیروانش را به 17 نماز در روز و شب امر کرد در حالی که هر نماز 15 رکعت بود. سپس متکلمین [[خوارج]] با او به مباحثه پرداخته و وی را از این عقیده باز داشته اند و وی از عقیده خود به اسلام بازگشت. پس از این امر، پیروان او به [[عبدالله بن معاویه بن عبدالله بن جعفر بن ابی طالب]] گرویدند. درباره خود ابن حارث گفته اند او بر عقیده [[صفریه]] مرد. <ref> [[لسان المیـزان]]، [[ابن حجر عسقلانی]]، ج3، ص746</ref> | [[ابن حجر عسقلانی]] از [[ابن حزم]] نقل می کند که عبدالله ادعای الوهیت نمود و قائل به تناسخ ارواح شد و پیروانش را به 17 نماز در روز و شب امر کرد در حالی که هر نماز 15 رکعت بود. سپس متکلمین [[خوارج]] با او به مباحثه پرداخته و وی را از این عقیده باز داشته اند و وی از عقیده خود به اسلام بازگشت. پس از این امر، پیروان او به [[عبدالله بن معاویه بن عبدالله بن جعفر بن ابی طالب]] گرویدند. درباره خود ابن حارث گفته اند او بر عقیده [[صفریه]] مرد. <ref> [[لسان المیـزان]]، [[ابن حجر عسقلانی]]، ج3، ص746</ref> | ||
| − | [[دانشنامه جهان اسلام]] می نویسد: «فرقه غالی دیگری که از جناحیه منشعب شده، حارثیه است. در باره پیدایی این فرقه گفته شده که بعد از مرگ | + | [[دانشنامه جهان اسلام]] می نویسد: «فرقه غالی دیگری که از جناحیه منشعب شده، حارثیه است. در باره پیدایی این فرقه گفته شده که بعد از مرگ عبدالله بن معاویه ، برخی اصحاب او از یکی از یارانش، یعنی [[عبدالله بن حارث]]، پیروی کردند که اهل [[مدائن]] بود و از [[زنادقه]] شمرده می شد. او و پیروانش قائل به تناسخ بودند. وی این عقاید را به [[جابربن عبدالله انصاری]] (صحابی پیامبر) و [[جابربن یزید جعفی]] (از اصحاب [[امام محمدباقر]] و [[امام جعفر صادق]] (علیه السلام) نسبت می داد. عبدالله بن حارث جزو هفت تنی است که [[امام صادق علیه السلام]] آنها را لعن کرده و کذاب نامیده است. » <ref> [[دانشنامه جهان اسلام]]، ج10، ص833</ref> |
| + | |||
| + | رک: [[اسحاقیه (از غلاة)]]. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ فوریهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۴:۰۹
همان حربیه.
نام دیگر ایشان جناحیه و طیاریه است.
این فرقه را تنها فرق الشیعة به نام حارثیه معرفی کرده است. اما با توجه به این که این فرقه منسوب به عبدالله بن عمرو بن حارث می باشد، می توان این نامگذاری را صحیح دانست. [۱]
ابن حجر عسقلانی از ابن حزم نقل می کند که عبدالله ادعای الوهیت نمود و قائل به تناسخ ارواح شد و پیروانش را به 17 نماز در روز و شب امر کرد در حالی که هر نماز 15 رکعت بود. سپس متکلمین خوارج با او به مباحثه پرداخته و وی را از این عقیده باز داشته اند و وی از عقیده خود به اسلام بازگشت. پس از این امر، پیروان او به عبدالله بن معاویه بن عبدالله بن جعفر بن ابی طالب گرویدند. درباره خود ابن حارث گفته اند او بر عقیده صفریه مرد. [۲]
دانشنامه جهان اسلام می نویسد: «فرقه غالی دیگری که از جناحیه منشعب شده، حارثیه است. در باره پیدایی این فرقه گفته شده که بعد از مرگ عبدالله بن معاویه ، برخی اصحاب او از یکی از یارانش، یعنی عبدالله بن حارث، پیروی کردند که اهل مدائن بود و از زنادقه شمرده می شد. او و پیروانش قائل به تناسخ بودند. وی این عقاید را به جابربن عبدالله انصاری (صحابی پیامبر) و جابربن یزید جعفی (از اصحاب امام محمدباقر و امام جعفر صادق (علیه السلام) نسبت می داد. عبدالله بن حارث جزو هفت تنی است که امام صادق علیه السلام آنها را لعن کرده و کذاب نامیده است. » [۳]
رک: اسحاقیه (از غلاة).
پانویس
- ↑ فرق الشیعة، حسن بن موسی نوبختی، ص32
- ↑ لسان المیـزان، ابن حجر عسقلانی، ج3، ص746
- ↑ دانشنامه جهان اسلام، ج10، ص833
