رعینیه: تفاوت بین نسخه‌ها
| (یک نسخهٔ میانی توسط کاربر مشابهی که نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | [[ابن اثیر]] در [[اللباب فی تهذیب الانساب]]؛ رُعَینی را به ضم راء، فتح عین و سکون یاء ضبط کرده است. <ref> [[اللباب فی تهذیب الانساب]]، [[ابن اثیر]]، ج2، ص31</ref> | |
| − | + | پیروان [[اسماعیل بن عبدالله رعینی]]. | |
| − | [[ابن | + | اسماعیل بن عبدالله که معاصر [[ابن حزم آندلسی]] است در ابتدا از اتباع و پیروان [[ابن مره عدوی]] بوده است و سپس در حالی که در زهد و عبادت مقام بلندی را دارا شده بود، به ابراز عقاید مخصوصی می پردازد و همین امر باعث تبری پیروان ابن مره که [[مریه]] خوانده می شده اند، از وی می شود. وی معتقد بوده است: عرش، امور عالم را تدبیر می کند و خدا، اجلّ از آن است که به کاری موصوف شود. وی همچنین معتقد بوده است که مقام نبوّت را می توان با مجاهدت و ریاضت به دست آورد. اسماعیل بن عبدالله در نزد پیروانش، امام مفترض الطاعة بود و ایشان زکاة اموال خود را به او می دادند. بعضی از اتباع او معتقد بودند که او عالم به منطق الطیر است. |
| − | + | ابن حزم می نویسد: «من او را درک کردم ولی با وی ملاقات نداشتم». بنابر نقل ابن حزم وی از مسریه (به سین) بوده و به واسطه اقوال شنیع، سایر مسریه از او تبری جستند. <ref> [[الفصل فی الملل و الاهواء و النحل]]، [[ابن حزم]]، ج3، ص136</ref> | |
| − | + | رعینیه که در [[آندلس]] پراکنده بوده اند، اعتقاد داشتند که حرام بر دنیا غلبه کرده و فرقی بین تجارت و صناعت و بین دزدی نیست، عالم فانی نمی شود و تا بی نهایت همچنین ادامه خواهد داشت. اسماعیل بن عبدالله به جواز متعه فتوی می داده <ref> [[الفصل فی الملل و الاهواء و النحل]]، [[ابن حزم]]، ج3، ص136 / [[لسان المیزان]]، [[ابن حجر عسقلانی]]، ج1، ص643</ref> و هم چنین بر این باور بوده که اجساد مبعوث نمی شوند و فقط ارواح برانگیخته می گردند. وی همچنان معتقد بوده است که در وقت مرگ انسان مورد محاسبه واقع شده و روح او یا به بهشت و یا به جهنم می رود. | |
شایان ذکر است که این عقیده که عرش تدبیر امور عالم را برعهده دارد، به ابن مره نیز نسبت داده شده است. | شایان ذکر است که این عقیده که عرش تدبیر امور عالم را برعهده دارد، به ابن مره نیز نسبت داده شده است. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۳۸
ابن اثیر در اللباب فی تهذیب الانساب؛ رُعَینی را به ضم راء، فتح عین و سکون یاء ضبط کرده است. [۱]
پیروان اسماعیل بن عبدالله رعینی.
اسماعیل بن عبدالله که معاصر ابن حزم آندلسی است در ابتدا از اتباع و پیروان ابن مره عدوی بوده است و سپس در حالی که در زهد و عبادت مقام بلندی را دارا شده بود، به ابراز عقاید مخصوصی می پردازد و همین امر باعث تبری پیروان ابن مره که مریه خوانده می شده اند، از وی می شود. وی معتقد بوده است: عرش، امور عالم را تدبیر می کند و خدا، اجلّ از آن است که به کاری موصوف شود. وی همچنین معتقد بوده است که مقام نبوّت را می توان با مجاهدت و ریاضت به دست آورد. اسماعیل بن عبدالله در نزد پیروانش، امام مفترض الطاعة بود و ایشان زکاة اموال خود را به او می دادند. بعضی از اتباع او معتقد بودند که او عالم به منطق الطیر است.
ابن حزم می نویسد: «من او را درک کردم ولی با وی ملاقات نداشتم». بنابر نقل ابن حزم وی از مسریه (به سین) بوده و به واسطه اقوال شنیع، سایر مسریه از او تبری جستند. [۲]
رعینیه که در آندلس پراکنده بوده اند، اعتقاد داشتند که حرام بر دنیا غلبه کرده و فرقی بین تجارت و صناعت و بین دزدی نیست، عالم فانی نمی شود و تا بی نهایت همچنین ادامه خواهد داشت. اسماعیل بن عبدالله به جواز متعه فتوی می داده [۳] و هم چنین بر این باور بوده که اجساد مبعوث نمی شوند و فقط ارواح برانگیخته می گردند. وی همچنان معتقد بوده است که در وقت مرگ انسان مورد محاسبه واقع شده و روح او یا به بهشت و یا به جهنم می رود.
شایان ذکر است که این عقیده که عرش تدبیر امور عالم را برعهده دارد، به ابن مره نیز نسبت داده شده است.
رک: مریه.
پانویس
- ↑ اللباب فی تهذیب الانساب، ابن اثیر، ج2، ص31
- ↑ الفصل فی الملل و الاهواء و النحل، ابن حزم، ج3، ص136
- ↑ الفصل فی الملل و الاهواء و النحل، ابن حزم، ج3، ص136 / لسان المیزان، ابن حجر عسقلانی، ج1، ص643
