شمراخیه (از صوفیه): تفاوت بین نسخه‌ها

از دایره المعارف فرق اسلامی
پرش به: ناوبری، جستجو
جز شمراخیه (از صوفیه)» را محافظت کرد ([ویرایش=فقط مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=فقط مدیران] (بی‌پایان)) [آبشاری])
 
سطر ۱: سطر ۱:
از [[صوفیه]]. <ref> [[حدیقة الشیعة]]، [[محقق اردبیلی]]، ص579 / [[تاریخ ایران]]، [[سرجان ملکم]]، ج2، ص137</ref>
+
از [[صوفیه (صوفیه)|صوفیه]]. <ref> [[حدیقة الشیعة]]، [[محقق اردبیلی]]، ص579 / [[تاریخ ایران]]، [[سرجان ملکم]]، ج2، ص137</ref>
  
[[محقق اردبیلی]] می نویسد: «مذهب این طایفه این است که چون صحبت قایم شود و حال در دلها راه یابد امر و نهی و سایر امور شرعیه باطل شود و شنیدن سازها و ارتکاب مناهی از اکل لقمه های حرام و غیر آن جمله حلال گردد و گویند زنان و کودکان ما و دیگران چون گل و ریحانند که بوی آن بر خاص و عام مباحست. بدانکه اصل این طایفه از [[خوارج]] بودند و [[شمراخیه]] نام طایفه ای است از [[خوارج]] و این گروه از آن طایفه بوده اند و از این است که ایشان را به این نام می خوانند. و از فرقه هایی که در باطن ملحد باشند و [[تصوف]] را پناه و گریزگاه عقیده فاسده خود سازند یکی این فرقه اند و ایشان به غایت فریبنده و گمراه کننده باشند و قتل چنین [[جماعت]] واجب و لازم است». <ref> [[حدیقة الشیعة]]، [[محقق اردبیلی]]، ص579</ref>
+
[[محقق اردبیلی]] می نویسد: «مذهب این طایفه این است که چون صحبت قایم شود و حال در دلها راه یابد امر و نهی و سایر امور شرعیه باطل شود و شنیدن سازها و ارتکاب مناهی از اکل لقمه های حرام و غیر آن جمله حلال گردد و گویند زنان و کودکان ما و دیگران چون گل و ریحانند که بوی آن بر خاص و عام مباحست. بدانکه اصل این طایفه از [[خوارج]] بودند و شمراخیه نام طایفه ای است از خوارج و این گروه از آن طایفه بوده اند و از این است که ایشان را به این نام می خوانند. و از فرقه هایی که در باطن ملحد باشند و [[تصوف]] را پناه و گریزگاه عقیده فاسده خود سازند یکی این فرقه اند و ایشان به غایت فریبنده و گمراه کننده باشند و قتل چنین جماعت واجب و لازم است». <ref> [[حدیقة الشیعة]]، [[محقق اردبیلی]]، ص579</ref>
  
 
== پانویس ==
 
== پانویس ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۵:۱۸

از صوفیه. [۱]

محقق اردبیلی می نویسد: «مذهب این طایفه این است که چون صحبت قایم شود و حال در دلها راه یابد امر و نهی و سایر امور شرعیه باطل شود و شنیدن سازها و ارتکاب مناهی از اکل لقمه های حرام و غیر آن جمله حلال گردد و گویند زنان و کودکان ما و دیگران چون گل و ریحانند که بوی آن بر خاص و عام مباحست. بدانکه اصل این طایفه از خوارج بودند و شمراخیه نام طایفه ای است از خوارج و این گروه از آن طایفه بوده اند و از این است که ایشان را به این نام می خوانند. و از فرقه هایی که در باطن ملحد باشند و تصوف را پناه و گریزگاه عقیده فاسده خود سازند یکی این فرقه اند و ایشان به غایت فریبنده و گمراه کننده باشند و قتل چنین جماعت واجب و لازم است». [۲]

پانویس

  1. حدیقة الشیعة، محقق اردبیلی، ص579 / تاریخ ایران، سرجان ملکم، ج2، ص137
  2. حدیقة الشیعة، محقق اردبیلی، ص579