شمراخیه (از صوفیه)

از صوفیه.

محقق اردبیلی می نویسد: «مذهب این طایفه این است که چون صحبت قایم شود و حال در دلها راه یابد امر و نهی و سایر امور شرعیه باطل شود و شنیدن سازها و ارتکاب مناهی از اکل لقمه های حرام و غیر آن جمله حلال گردد و گویند زنان و کودکان ما و دیگران چون گل و ریحانند که بوی آن بر خاص و عام مباحست. بدانکه اصل این طایفه از خوارج بودند و شمراخیه نام طایفه ای است از خوارج و این گروه از آن طایفه بوده اند و از این است که ایشان را به این نام می خوانند. و از فرقه هایی که در باطن ملحد باشند و تصوف را پناه و گریزگاه عقیده فاسده خود سازند یکی این فرقه اند و ایشان به غایت فریبنده و گمراه کننده باشند و قتل چنین جماعت واجب و لازم است».