کوثریه

از صوفیه نعمت اللهیه.

محمد جواد مشکور می نویسد: « کوثریه پیروان حاج ملا محمدرضا همدانی ملقب به کوثر علی شاه از مشایخ سلسله نعمت اللهیه بودند. وی در سال 1247 هجری درگذشت. » ظاهراً مراد وی هجری قمری است.

مدرسی چهاردهی می نویسد: «پس از نورعلی شاه، حاجی محمدحسین ملقب به زین الدین با لقب طریقت حسین علی شاه در سال 1212 هجری قمری به مقام قطبیت رسید و به مدت 22 سال در این مقام بود و در سال 1243 هجری قمری در کربلا فوت کرد. سپس آخوند ملاجعفر قراگوزلو، مجذوب علی شاه جانشین او گردید. در فرمانی که نورعلی شاه برای مجذوب علی شاه نوشت، محمدرضا بن محمد ایمن همدانی کوثرعلی شاه را کمک و پیر دلیل او قرار داد، لکن مجذوب، کوثر را نادیده گرفت و حاجی زین العابدین شیروانی مست علی شاه را جانشین خود قرار داد. به همین سبب کوثر علی شاه رنجیده خاطر گشت و از مجذوب برید و خود داعیه ارشاد مستقل پهن کرد و سلسله کوثریه را بنا نهاد. عباس میرزا نائب السلطنه و میرزا ابوالقاسم فراهانی از مریدان خاص کوثر بوده اند. در این زمان یکی از علمای همدان به نام سیدحسین دستور غارت خانه کوثر را داد و کوثر با دست تهی به قم آمد و سپس در معیت آنان به کرمان آمده و در آن شهر درگذشت. کوثر از نوادگان شیخ اشراق بوده است. »

گویا پس از کوثر، حاج میرزا علی نقی جنت علی شاه (م:1296هـ. ق) به مقام قطبیت می رسد و 49 سال در مقام ارشاد بوده است و پس از جنّت، صمدعلی شاه ادعای جانشینی او را می نماید. آداب سلسله کوثریه در برخی موارد با صوفیه نعمت اللهیه متفاوت است. (همان، 267)و مشایخ این سلسله بیش از دیگر سلسله های نعمت اللهیه به سلوک توجه دارند و تظاهری به درویشی نمی نمایند.