لاعنیه

از غلاة.

ایـشـان عثـمـان، طـلحــه، زبـیـر، عایشه، معاویة بن ابی سفیان و ابوموسی اشعری را لعن می کنند . تلبیس ابلیس این فرقه را از روافض برشمرده است. این فرقه با فرقه سابق یکی است.

قرطبی در الجامع لاحکام القرآن، صراحتاً این اعتقاد را به « لاعنه یا لاعنیه » نسبت می دهد. این سخن بهترین دلیل بر آن است که این دو نام، از آنِ یک فرقه است.

شایان ذکر است بنا به گفته عباس اقبال در خاندان نوبختی در عصر خلافت علی بن ابی طالب (علیهماالسلام)، کسانی بوده اند که ابوبکر و عمر را سبّ می کردند و از جمله ایشان ابوالسوداء بوده است.

در کتاب هفتاد و سه ملت آمده است: « لاعنیه لعنت کنند ابوبکر صدیق را و عمر بن خطاب را و عثمان بن عفان را و زبیر را و عائشه (رض) را و گویند لعنت بر ایشان ثواب است به جهت آن که ایشان نگذاشتند که نور ولایت امیرالمؤمنین علی علیه السلام ظاهر گردد، لاجرم عالم تاریک بماند و راه راست گم شد و از شومی ایشان حق به مستحق نرسید و به ولایت امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) اقرار نکردند و خلافت را به وی نگذاشتند».