سَبائیه

همان سبأیه.

مرتضی رازی در تبصرة العوام، ایشان را از زمره نصیریه به حساب آورده است. رازی می نویسد: «سَبَائیه، از نصیریان، بدان که عبدالله سَبا و اتباع او گفته اند علی خداست و این ملعون در زمان امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب بود و امیرالمؤمنین قومی را از اتباع ابن سبأ بگرفت و او به ساباط مداین گریخت و امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) بفرمود تا دو گور بکندند و در آنجا آتش کردند و ایشان را بسوزاندند و چون ایشان را در آتش انداختند گفتند ما را یقین زیادت شد که تو خدایی از بهر آن که رسول گفت خدای بندگان را به آتش عقوبت کند و تو ما را به آتش عقوبت می کنی، یقین شد که تو خدایی.» لازم به ذکر است که در منابع فرقه شناختی سبأئیه را از نصیریه به حساب نمی آورند.

رک: سبأیه.