احمد بن محمد النوری

ابوالحسین احمد بن محمد خراسانی نوری از صوفیان برجسته قرن سوم هجری قمری است. وی که مصاحب سری سقطی بوده و توسط جنید بغدادی بزرگ داشته شده، مدتی به شام و سپس به بغداد رفت. مدتی را نیز در رقّه به انزوا گذرانده و آخرالامر در بغداد مقیم شد. وی در اواخر عمر بینایی خویش را از دست داده بود. نوری اصالتاً اهل روستای بغشور (بین هرات و مرو ) بوده و به همین سبب به ابن البغوی نیز شناخته می شود. وی را به تقوی ستوده و «شیخ الطائفه بالعراق» لقب داده­ اند. نوری در سال 275 یا 295 هجری قمری وفات یافت.