ناصرالدوله سبکتکین: تفاوت بین نسخه‌ها

از دایره المعارف فرق اسلامی
پرش به: ناوبری، جستجو
جز ناصرالدوله سبکتکین» را محافظت کرد ([ویرایش=فقط مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=فقط مدیران] (بی‌پایان)) [آبشاری])
 
سطر ۱: سطر ۱:
ناصرالدوله سبکتکین، پدر سلطان [[محمود غزنوی]] است. وی غلامی ترک بوده که به غلامی به [[بخارا]] رفته و مملوک «البتکین» از سرداران سامانیان گردید. وی در دستگاه البتکین، رشد کرده و پس از چندی امارت [[غزنین]] به او رسید. وی را مردی دین دار، عاقل و شجاع توصیف کرده اند.  
+
ناصرالدوله سبکتکین، پدر سلطان [[محمود غزنوی]] است. وی غلامی ترک بوده که به غلامی به [[بخارا]] رفته و مملوک «[[البتکین]]» از سرداران سامانیان گردید. وی در دستگاه البتکین، رشد کرده و پس از چندی امارت [[غزنین]] به او رسید. وی را مردی دین دار، عاقل و شجاع توصیف کرده اند.  
  
 
سبکتکین، در بستر بیماری، فرزند خود اسماعیل که از دختر البتکین بود را امارت داد. لکن پس از مرگ او، محمود که ارشد اولاد وی بود، بر اسماعیل غلبه یافته و امارت و سپس سلطنت را از آن خویش کرد. سبکتکین در سال 386 یا 387 هجری قمری در نزدیکی [[بلخ]] درگذشت. <ref> [[سیر اعلام النبلاء]]، [[محمد بن احمد ذهبی]]، ج12، ص518 / [[لغت نامه دهخدا]]، [[علی اکبر دهخدا]] </ref>
 
سبکتکین، در بستر بیماری، فرزند خود اسماعیل که از دختر البتکین بود را امارت داد. لکن پس از مرگ او، محمود که ارشد اولاد وی بود، بر اسماعیل غلبه یافته و امارت و سپس سلطنت را از آن خویش کرد. سبکتکین در سال 386 یا 387 هجری قمری در نزدیکی [[بلخ]] درگذشت. <ref> [[سیر اعلام النبلاء]]، [[محمد بن احمد ذهبی]]، ج12، ص518 / [[لغت نامه دهخدا]]، [[علی اکبر دهخدا]] </ref>

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۰۴

ناصرالدوله سبکتکین، پدر سلطان محمود غزنوی است. وی غلامی ترک بوده که به غلامی به بخارا رفته و مملوک «البتکین» از سرداران سامانیان گردید. وی در دستگاه البتکین، رشد کرده و پس از چندی امارت غزنین به او رسید. وی را مردی دین دار، عاقل و شجاع توصیف کرده اند.

سبکتکین، در بستر بیماری، فرزند خود اسماعیل که از دختر البتکین بود را امارت داد. لکن پس از مرگ او، محمود که ارشد اولاد وی بود، بر اسماعیل غلبه یافته و امارت و سپس سلطنت را از آن خویش کرد. سبکتکین در سال 386 یا 387 هجری قمری در نزدیکی بلخ درگذشت. [۱]


پانويس

  1. سیر اعلام النبلاء، محمد بن احمد ذهبی، ج12، ص518 / لغت نامه دهخدا، علی اکبر دهخدا