مَتاوِله: تفاوت بین نسخه‌ها

از دایره المعارف فرق اسلامی
پرش به: ناوبری، جستجو
 
(۴ نسخهٔ میانی توسط کاربر مشابهی که نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
 
همان [[امامیه اثنی عشریه]].  
 
همان [[امامیه اثنی عشریه]].  
  
این نام، اخیراً به امامیه  اثنی عشریه در [[سوریه]] و [[شام|شامات]] اطلاق می شود. این نام قبل از قرن دوازدهم هجری قمری متداول نبوده است.</ref>[[اعیان الشیعة]]، [[سید محسن امین]]، ج1، ص20 / [[خطط الشام]]، [[محمد کردعلی]]، ج6، ص246 / فصول المهمة فی تألیف الامة، شرف الدین / [[المنجد فی الاعلام]]، ذیل ماده [[متاوله]] </ref>
+
[[دائرة المعارف تشیع]] درباره این فرقه می نویسد: «بعد از [[حجاز]]، نخستین سرزمینی که [[تشیع]]، به معنی [[شیعه]] [[علی بن ابی طالب]] (علیهماالسلام) و فرزندانش، در آن گسترش یافت، [[شام]] و به خصوص [[جبل عامل]] است. عامل گسترش تشیع در شام، [[ابوذر غفاری]] است؛ پس از این که [[عثمان بن عفان]] خلیفه سوم وی را به شام تبعید کرد، و [[معاویة بن ابی سفیان]] وجود ابوذر و تبلیغات او را برنتافت، ابوذر به جبل عامل، در جنوب [[لبنان]] کنونی رفت و در آنجا دو مسجد ساخت و به تبلیغ تشیع] علوی پرداخت. اکنون یکی از مهمترین نام های شیعه امامیه در جبل عامل «المتاوله» است. این لفظ با جمع «متوالی» مشتق قیاسی از توالی به معنی تتابع و پی در پی بودن است بدان جهت که مردم جبل عامل در طول تاریخ همگی در موالات اهل بیت [[رسول خدا صلی الله علیه و آله]] پابرجا بوده اند؛ یا مشتق (برخلاف قیاس) از تولّی است، یعنی به علت داشتن ولای اهل بیت پیغمبر (صلی الله علیه و آله)، آنان را به عنوان ولی و سرور خود برگزیدند. لقب متاوله را مخصوص به ساکنان سرزمین های [[بشاره]] و [[کسروان]] که در آتش جنگ فرو رفتند می دانند، و کسانی مانند ساکنان [[دمشق]] و [[حلب]] که چنین حالتی را نداشته اند آن لفظ در باره آنان به کار نمی رود.<ref>[[دائرة المعارف تشیع]]،ج4،ص272</ref>
  
[[محمد کردعلی]] در [[خطط الشام]] می نویسد: «متاوله جمع متوالی است که از موالات به معنای حبّ اخذ شده است، [[شیعه]] را چنین می نامند چرا که به اهل بیت علیهم السلام موالات دارند و از طریقت ایشان پیروی می کنند. ظاهراً این نام قبل از قرن دوازده هجری قمری موجود نبوده است. » <ref> [[خطط الشام]]، [[محمد کردعلی]]، ج6، ص246</ref>  
+
این نام، اخیراً به امامیه  اثنی عشریه در سوریه و [[شام|شامات]] اطلاق می شود. این نام قبل از قرن دوازدهم هجری قمری متداول نبوده است.<ref>[[اعیان الشیعة]]، [[سید محسن امین]]، ج1، ص20 / [[خطط الشام]]، [[محمد کردعلی]]، ج6، ص246 / [[فصول المهمة فی تألیف الامة]]، [[شرف الدین]] / [[المنجد فی الاعلام]]، ذیل ماده متاوله </ref>
 +
 
 +
[[محمد کردعلی]] در [[خطط الشام]] می نویسد: «متاوله جمع متوالی است که از موالات به معنای حبّ اخذ شده است، شیعه را چنین می نامند چرا که به اهل بیت علیهم السلام موالات دارند و از طریقت ایشان پیروی می کنند. ظاهراً این نام قبل از قرن دوازده هجری قمری موجود نبوده است. » <ref> [[خطط الشام]]، [[محمد کردعلی]]، ج6، ص246</ref>  
  
[[دائرة المعارف تشیع]] درباره این فرقه می نویسد: «بعد از [[حجاز]]، نخستین سرزمینی که [[تشیع]]، به معنی [[شیعه]] [[علی بن ابی طالب]] علیهماالسلام و فرزندانش، در آن گسترش یافت، [[شام]] و به خصوص [[جبل عامل]] است. عامل گسترش [[تشیع]] در [[شام]]، ابوذر غفاری است؛ پس از این که [[عثمان بن عفان]] خلیفه سوم وی را به [[شام]] تبعید کرد، و [[معاویة بن ابی سفیان]] وجود ابوذر و تبلیغات او را برنتافت، ابوذر به [[جبل عامل]]، در جنوب [[لبنان]] کنونی رفت و در آنجا دو مسجد ساخت و به تبلیغ [[تشیع]] علوی پرداخت. اکنون یکی از مهمترین نام های [[شیعه امامیه]] در [[جبل عامل]] «المتاوله» است. این لفظ با جمع «متوالی» مشتق قیاسی از توالی به معنی تتابع و پی در پی بودن است بدان جهت که مردم [[جبل عامل]] در طول تاریخ همگی در موالات اهل بیت رسول خدا صلی الله علیه و آله پابرجا بوده اند؛ یا مشتق (برخلاف قیاس) از تولّی است، یعنی به علت داشتن ولای اهل بیت [[پیغمبر صلی الله علیه و آله]]، آنان را به عنوان ولی و سرور خود برگزیدند. لقب [[متاوله]] را مخصوص به ساکنان سرزمین های [[بشاره]] و [[کسروان]] که در آتش جنگ فرو رفتند می دانند، و کسانی مانند ساکنان [[دمشق]] و [[حلب]] که چنین حالتی را نداشته اند آن لفظ در باره آنان به کار نمی رود. <ref> [[دائرة المعارف تشیع]]، ج4، ص272</ref>
 
  
 
== پانویس ==
 
== پانویس ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۰۰:۰۳

همان امامیه اثنی عشریه.

دائرة المعارف تشیع درباره این فرقه می نویسد: «بعد از حجاز، نخستین سرزمینی که تشیع، به معنی شیعه علی بن ابی طالب (علیهماالسلام) و فرزندانش، در آن گسترش یافت، شام و به خصوص جبل عامل است. عامل گسترش تشیع در شام، ابوذر غفاری است؛ پس از این که عثمان بن عفان خلیفه سوم وی را به شام تبعید کرد، و معاویة بن ابی سفیان وجود ابوذر و تبلیغات او را برنتافت، ابوذر به جبل عامل، در جنوب لبنان کنونی رفت و در آنجا دو مسجد ساخت و به تبلیغ تشیع] علوی پرداخت. اکنون یکی از مهمترین نام های شیعه امامیه در جبل عامل «المتاوله» است. این لفظ با جمع «متوالی» مشتق قیاسی از توالی به معنی تتابع و پی در پی بودن است بدان جهت که مردم جبل عامل در طول تاریخ همگی در موالات اهل بیت رسول خدا صلی الله علیه و آله پابرجا بوده اند؛ یا مشتق (برخلاف قیاس) از تولّی است، یعنی به علت داشتن ولای اهل بیت پیغمبر (صلی الله علیه و آله)، آنان را به عنوان ولی و سرور خود برگزیدند. لقب متاوله را مخصوص به ساکنان سرزمین های بشاره و کسروان که در آتش جنگ فرو رفتند می دانند، و کسانی مانند ساکنان دمشق و حلب که چنین حالتی را نداشته اند آن لفظ در باره آنان به کار نمی رود.[۱]

این نام، اخیراً به امامیه اثنی عشریه در سوریه و شامات اطلاق می شود. این نام قبل از قرن دوازدهم هجری قمری متداول نبوده است.[۲]

محمد کردعلی در خطط الشام می نویسد: «متاوله جمع متوالی است که از موالات به معنای حبّ اخذ شده است، شیعه را چنین می نامند چرا که به اهل بیت علیهم السلام موالات دارند و از طریقت ایشان پیروی می کنند. ظاهراً این نام قبل از قرن دوازده هجری قمری موجود نبوده است. » [۳]


پانویس

  1. دائرة المعارف تشیع،ج4،ص272
  2. اعیان الشیعة، سید محسن امین، ج1، ص20 / خطط الشام، محمد کردعلی، ج6، ص246 / فصول المهمة فی تألیف الامة، شرف الدین / المنجد فی الاعلام، ذیل ماده متاوله
  3. خطط الشام، محمد کردعلی، ج6، ص246