غمامیه

از غلاة شیعه.

محمد بن احمد خوارزمی می نویسد: «غمامیه به این اسم نامیده شدند، چون عقیده داشتند که خدای تعالی در هر بهاری به زمین نازل شده و دور دنیا می گردد سبحان الله عما یقولون» معلوم نیست که چرا با توجه به چنین تعریفی، آنان را هشتمین مذهب غالیه شیعه، ذکر می کند، مخصوصاً با توجه به این که سالمیه که از مشبّهه اهل سنت بوده اند، می گویند که خدا روز جمعه در حالی که بر ردای او نوشته «انی اناالله» در مقابل هر مؤمنی می ایستد و علیرغم چنین قولی، کتاب های اهل سنت آنان را از غلاة به شمار نیاورده اند.

عباس اقبال می نویسد: «گویا این فرقه از فروع سَبائیه بوده اند چرا که ایشان، علی بن ابی طالب علیهماالسلام را خدا به حساب آورده و او را مقیم ابرها می دانسته اند و می گفتند رعد صوت علی علیه السلام و برق شلاق اوست. آن ها هر وقت به یاد حضرت می افتادند بر او صلوات می فرستادند». اقبال در این نسبت به الانساب نوشته عبدالکریم بن محمد سمعانی و الفصل فی الملل و الاهواء و النحل ابن حزم اشاره کرده است.

به هر حال در کتب ملل و نحل شیعه، این نام دیده نشده است.

رک: سبأیه.

المنجد این فرقه را با عنوان غُلُشنیه ضبط کرده و حرف غین و لام را به ضمه آورده است.

حافظ رجب برسی در مشارق انوار الیقین فی اسرار المؤمنین نام این فرقه را عمامیه (به عین معجمه) ضبط کرده است.