عبدالله بن میمون قداح: تفاوت بین نسخه‌ها

عبدالله بن میمون بن اسود (یا: ابن داوود) مخزومی مکی معروف به ابن قدّاح یا قدّاح، از اصحاب [[امام صادق علیه السلام]] بوده است. وی در کتاب های رجالی [[شیعه]] توثیق شده ولی [[اهل سنت]] وی را ثقه ندانسته اند. [[ابن ندیم]] از کتاب [[ابوعبدالله رزام]] در ردّ [[اسماعیلیه (اسماعیلیه)|اسماعیلیه]] نکاتی را راجع به زندگی وی آورده که مورد قبول بسیاری واقع نشده است. وی مي‌گوید: «پدر عبدالله که فرقه معروف [[میمونیه]] منسوب به اوست، قائل به الوهیت [[علی علیه السلام]] بود و عبدالله مدت ها مدعی نبوت بود، سپس مردی به نام [[حمدان بن اشعث]] معروف به قرمط به وی گروید. بعد از مرگ عبدالله، پسرش محمد جانشین وی گردید، پس از وی [[سعید بن حسین بن عبدالله بن میمون]] ادعای جانشینی کرده و به [[مصر]] و از آن جا به [[مغرب]] رفت. » روشن نیست که این داستان حقیقت داشته باشد. ابن قداح گویی در سال 180 هجری قمری وفات یافته است. این که [[عبدالکریم بن محمد سمعانی|سمعانی]] وی را جدّ زعیم [[باطنیه]] مغرب دانسته، ظاهراً بی ارتباط با داستان مذکور نیست. <ref> [[الاعلام قاموس التراجم]]، [[خیرالدین زرکلی]]، ج4، ص141 / [[تهذیب الکمال فی اسماء الرجال]]، [[جمال الدین مزی]]، ج16، ص202 / [[سیر اعلام النبلاء]]، [[محمد بن احمد ذهبی]]، ج8، ص205 / [[الفهرست ابن ندیم|الفهرست]]، [[ابن ندیم]]، ص348 / [[قاموس الرجال]]، [[محمد تقی شوشتری]]، ج6، ص633 / [[معجم رجال الحدیث]]، [[آیت الله خویی]]، ج10، ص354 / [[موسوعة طبقات الفقهاء]]، [[آیت الله جعفر سبحانی]]، ج2، ص353</ref>