قطعیه قصوی

از امامیه.

محمد ملطی شافعی ایشان را فرقه هفدهم از امامیه دانسته و می نویسد: «ایشان نسبت به رضا (علیه السلام) قطع پیدا کردند ولی می گویند پس از او امامی در کار نیست. و در همه عقاید خویش به قطعیه عظمی اقتدا می کنند. »

از آنچه ملطی در ذیل قطعیه عظمی و قطعیه قصوی نگاشته است می توان چنین استفاده کرد که وی قطعیه عظمی را با فرقه قطعیه ـ که در متن به طور مستقل مورد اشاره قرار گرفت ـ یکی دانسته و قطعیه قصوی را مطابق با گفته احمد بن علی مقریزی ـ که در حاشیه به آن اشاره شد ـ ضبط نموده است. به عبارت دیگر چنانچه در حاشیه قطعیه خواندیم، دو اندیشه متفاوت درباره قطعیه مورد اشاره قرار گرفته است. ولی کسی از این تفاوت، وجود دو فرقه قطعیه را استفاده نکرده است. در حالی که ملطی هر کدام از این عقاید را منشأ نام گذاری فرقه ای مستقل قرار داده است.

ظاهراً ایشان همان واقفه می باشند.

رک: قطعیه، واقفه.