فخر رازی

ابوعبدالله فخرالدین محمد بن عمرو بن حسین بن علی قریشی بکری طبرستانی معروف به فخر رازی از دانشمندان کم نظیر دوره اسلامی است. وی در سال 543 یا 544 هجری قمری در ری به دنیا آمده است. وی که اصالتاً از اهالی طبرستان بوده، و در نسب به قریش مي‌رسد، سفرهای بسیاری داشته است. پدرش معروف به ضیاءالدین بوده و از خطبای ری به حساب مي‌آمده است. وی در آخر عمر نزد سلطان محمد بن تکش معروف به خوارزم شاه منزل مي‌کند و سرانجام در سال 606 هجری قمری در هرات وفات مي‌یابد. وی مناظره هایی با معتزله داشته و در فلسفه دارای جایگاه بالایی است. اهل سنت وی را از جمله کسانی مي‌دانند که پس از طی همه طریقه های کلامی و فلسفی، منهج آنان را برگزیده است. فخر رازی در فقه بر مذهب شافعیه مشی کرده و در مبانی کلامی از آرای اشعری پی روی نموده است. او را در قدرت وعظ ستوده اند تا جایی که مي‌نویسند وی در هنگام وعظ بسیار مي‌گریسته و در موقع حضور در شهر هرات، جمع بسیاری از کرامیه را به مذهب اهل سنت بازگردانده است.