بزیع بن موسی

بزیع (یا بزیغ) بن موسی (یا یونس) از غلاة قرن دوم هجری قمری است. وی را بافنده (حائک) دانسته اند. بنابر نقل منابع شیعی امام صادق علیه السلام وی را لعن نموده و پس از شنیدن خبر مرگ وی، شادمانی کرده است. وی امام صادق علیه السلام را خدا مي‌دانسته و معتقد بوده هرچه به دل امام صادق علیه السلام مي‌آمده، وحی الهی است.