سبعینیه

از صوفیه.

ایشان منسوب به شیخ قطب عبدالحق بن ابراهیم آندلسی معروف به ابن سبعین می باشند. وی صوفی و فلسفی مشرب بوده است و کلماتی از او نقل شده که دال بر انحراف او از اسلام است.

ابن خلدون او را حافظ علوم شرعی و عقلی و سالک و مرتاضی می شمارد که آراء غریبی داشته است. وی ظاهراً به وحدت وجود قائل بوده است. محمد بن احمد ذهبی می گوید: «چنین مشهور است که وی می گفته پسر آمنه (یعنی رسول الله صلی الله علیه و آله ) به واسطه این که فرمود لا نبی بعدی جای وسیعی را ممنوع کرده است». ابن سبعین را تکفیر کردند و در نتیجه از آندلس بیرون رفت. وی روزی در سال 668هجری قمری در مکه هر دو دست خود را فصد کرد و از خون ریزی جلوگیری ننمود، و آن قدر خون آمد تا جان داد. برخی نیز مرگ وی را سال 664 هجری قمری دانسته اند.