محمد بن عمر صیمری

ابوعبدالله محمد بن عمر صیمری از بزرگان معتزله در قرن سوم و چهارم هجری قمری است. وی شاگرد ابوعلی جبایی بوده و از پیروان معتزله بصره به حساب می آید. وی را پس از ابوعلی جبایی رئیس معتزله به شمار آورده اند. محمد بن عمر به ذکاوت معرفی شده و تراجم نویسان برای وی از لقب علامه استفاده کرده اند. وی هم چنین از ابوالحسین عبدالرحیم خیاط ـ که از زمره معتزله بغداد بوده ـ نیز استفاده کرده است. یکی از عوامل شهرت وی مخالفت شدید او با ابوهاشم جبایی است که به سرحدّ تکفیر او رسیده بود. صیمری می گفته اگر در منطقه ای عقیده جبر و تشبیه غلبه یابد، آن منطقه دارالکفر است. وی در سال 315 هجری قمری وفات یافته است.