محمد بن عمر صیمری

از دایره المعارف فرق اسلامی
پرش به: ناوبری، جستجو

ابوعبدالله محمد بن عمر صیمری از بزرگان معتزله در قرن سوم و چهارم هجری قمری است. وی شاگرد ابوعلی جبایی بوده و از پیروان معتزله بصره به حساب می آید. وی را پس از ابوعلی جبایی رئیس معتزله به شمار آورده اند. محمد بن عمر به ذکاوت معرفی شده و تراجم نویسان برای وی از لقب علامه استفاده کرده اند. وی هم چنین از ابوالحسین عبدالرحیم خیاط ـ که از زمره معتزله بغداد بوده ـ نیز استفاده کرده است. یکی از عوامل شهرت وی مخالفت شدید او با ابوهاشم جبایی است که به سرحدّ تکفیر او رسیده بود. صیمری می گفته اگر در منطقه ای عقیده جبر و تشبیه غلبه یابد، آن منطقه دارالکفر است. وی در سال 315 هجری قمری وفات یافته است. [۱]


پانويس

  1. سیر اعلام النبلاء، محمد بن احمد ذهبی، ج11، ص432 / المنیة و الامل فی شرح الملل و النحل، احمد بن یحیی بن مرتضی، ص82