مستعمله

نام گروهی که برای تعیین امام، وجود نص را لازم می دانند.

احمد بن یحیی بن مرتضی در المنیة و الامل فی شرح الملل و النحل در شرح عقاید نظام معتزلی (م:220هـ. ق) از قول وی می نویسد: «امامت نیست مگر با نص و تعیین ظاهر مکشوف؛ و پیامبر صلی الله علیه و آله به امامت علی علیه السلام راضی بود و رضایت خود را در مواضع مختلف اظهار کرد به گونه ای که امر بر جماعت مسلمین مشتبه نبود ولی عمر آن را مکتوم داشت و در روز سقیفه از مردم برای ابوبکر بیعت گرفت. »

نظام هم چنین شک کردن عمر در حقانیت اسلام (در روز صلح حدیبیه) و ضربه ای که وی بر شکم حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام در روز بیعت وارد کرد به گونه ای که جنین خود را ساقط کرد، را از علل عدم صلاحیت عمر دانسته است. نظام هم چنین می گفته: « عمر گفته است خانه فاطمه (علیهاالسلام) را با هر که در او هست آتش بزنید، درحالی که جز علی، فاطمه، حسن و حسین (علیهم السلام) کسی در منزل نبوده است».

ایشان در مقابل مهمله می باشند.

رک: اهل اهمال.