عبدالله افطح

عبدالله بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب ملقب به افطح، فرزند امام صادق علیه السلام بوده است. وی پس از اسماعیل بزرگترین فرزند امام صادق (علیه السلام) بوده است. از برخی روایات، چنین برمی آید که وی به اندیشه مرجئه و حشویه گرایش داشته و به همین سبب از ناحیه امام صادق (علیه السلام) طرد شده است. پس از امام صادق (علیه السلام)، وی چندی به عنوان امام معرفی گردید ولی پس از هفتاد روز مرد و به واسطه آن که فرزندی از وی به جای نماند، تمام شیعیان به امام کاظم (علیه السلام) مراجعه نمودند. مرگ عبدالله در سال 148 و یا 149 هجری قمری اتفاق افتاده و قبر وی در شهر بسطام واقع است. افطح به معنای پهن پا، پهن سر و یا پهن بینی است.