محمد بن قاسم بن علی

ابوجعفر محمد بن قاسم بن علی بن عمر بن علی بن حسین بن علی بن ابی طالب (علیهم السلام) از مشاهیر علویین ـ به خصوص زیدیه ـ و از مجاهدین به نام اسلام است. وی را با لقب صوفی ـ به واسطه آن که لباس پشمی می پوشیده ـ مورد اشاره قرار داده اند. مادر وی صفیه بنت موسی بن عمر بن علی بن حسین (علیهماالسلام) می باشد. وی که از اهل علم به شمار می رود در زهد و پارسایی شهره بوده است. او در زمان معتصم عباسی در طالقان قیام کرده و توسط عبدالله بن طاهر دستگیر شده و پس از حضور در دربار معتصم عباسی به سامره گسیل شده و در آن جا در محبس بسیار تنگی زندانی می گردد. وی در عید فطر سال 219 هجری قمری از زندان گریخته و پس از آن ناپدید می گردد. از آن تاریخ نیز هرگز اثری از وی مشاهده نمی شود. البته علی بن حسین مسعودی می گوید وی به وسیله سم به قتل رسیده است.