حسین بن حوشب

ابوالقاسم حسین بن فَرَج بن حوشب بن زادان کوفی از بزرگان اسماعیلیه است. وی که نامش را برخی حسین بن حوشب و برخی رستم بن حسین بن حوشب ضبط کرده اند، در سال 230هجری قمری در کوفه تولد یافت. وی از نوادگان عقیل بن ابی طالب بوده و ابتدا بر مذهب شیعه اثنی عشریه مشی می کرده است. قاضی نعمان، وی را حسن بن فرح بن حوشب معرفی کرده است.

وی که مشهور به فقه و حدیث بوده، پس از چندی به وسیله حسین بن احمد ملقّب به عبدالله الرضی به عقیده اسماعیلیه گرویده و پس از چندی در سال 267 هجری قمری به عنوان داعی اسماعیلی به یمن ارسال می گردد. وی در آن جا دو سال دعوت مخفی داشته و در سال 270هجری قمری، دعوت خویش را آشکار می کند و جمع کثیری نیز به او می پیوندند. پس از آن، وی مورد هجوم لشگریان حکومت وقت واقع شده و در جنگ های پی درپی، پیروز می شود. این امر، نفوذ او را گسترش داده و وی را موفق به تأسیس مدارس علمی و تشکیل حکومتی محلی در صنعاء یمن می کند. وی پیش از مرگ، هیچ یک از فرزندانش را به عنوان جانشین انتخاب نکرده و این امر را به عهده عبیدالله مهدی خلیفه فاطمی (م: 322هـ. ق) می گذارد. ابن حوشب در سال 303هجری قمری در یمن وفات یافته است. وی را منصور یمن لقب داده اند. .