احمدیه (از امامیه قائل به امامت احمد بن موسی)

فرقه ای از امامیه که به امامت شاه چراغ، احمد بن موسی الکاظم علیهماالسلام قائلند.

ایشان می گویند: امام رضا علیه السلام به شاه چراغ وصیت کرده و به امامت او تصریح نموده است.

مدرسی طباطبایی در مکتب در فرایند تکامل به نقل از کتاب الشجرة نوشته ابوتمام اسماعیلی (م: اواخر قرن چهارم هجری قمری</ref> نقل می کند: « احمدیه قائل به امامت احمد بن موسی بن جعفر بوده اند و در این روزگار تعداد زیادی از ایشان موجودند». مدرسی طباطبایی احتمال داده که گستره حضور آن ها صفحات خراسان که موطن مؤلف بوده، باشد.

آیت الله سید مهدی روحانی مأخذ خویش را تنها الفصول المختارة ضبط کرده است. در مأخذ مورد اشاره، قول به امامت احمد بن موسی علیهماالسلام و تصریح امام رضا علیه السلام به وصایت وی آمده است. اما این گروه احمدیه نامیده نشده است.

شیخ مفید در الفصول المختارة در بیان اختلافات شیعیان پس از شهادت امام رضا می نویسد: «چون ابی الحسن الرضا علیهماالسلام وفات یافت و پسرش اباجعفر امام جواد علیه السلام] که در آن هنگام هفت سال داشت جانشین وی گردید،شیعیان اختلاف کرده و سه فرقه شدند: گروهی به امامت ابی جعفر علیه السلام گردن نهادند و ایشان بیشترین تعداد را داشتند. گروهی از امامت رضا علیه السلام هم بازگشته و به قول واقفه قائل شدند. و گروهی به امامت احمد بن موسی گرویدند و پنداشتند که رضا به او وصیت کرده و امامت او را به وسیله نصّ معین کرده است. این دو گروه، از آن جهت از امامت ابی جعفر (امام جواد علیه السلام) سر باز زدند که وی سنّ کمی داشت و آن ها می گفتند جایز نیست که امام زمان، کودک باشد. »

این کتاب از عنوان احمدیه استفاده نکرده ولی محمد بن احمد خوارزمی در مفاتیح العلوم چنین عنوانی را به کار برده است.