مسعود بن شهاب الدین فضل الله

وجیه‌الدین مسعود بن شهاب الدین فضل الله از امرای سربداران بوده است. وی که از سادات حسینی بوده است، پس از برادرش امیر عبدالرزاق به ریاست سربداران رسید. دوره حکومت وی، دوره اقتدار سربداران محسوب مي‌شود. وی در ابتدای حکومت خویش (738 یا 739 هـ. ق) توانست با نجات شیخ حسن جوری، وی را به حمایت از خویش برانگیزد. پس از این دوره است که شیخ حسن خلافت و امور دینی و امیر مسعود امور سیاسی و نظامی جنبش سربداران را برعهده داشته اند. پس از این ائتلاف بود که قدرت جنبش سربداران افزون گردیده و ایشان موفق شدند بر لشگریان مغول برتری جویند. حذف خونین شیخ حسن (مقتول در سال 743 هـ. ق) از اموری است که امیر مسعود بدان متهم شده است. و همین اتهام است که باعث دوری شیخیان (طرفداران شیخ حسن) از سربداران (طرفداران مسعود) گردیده است. امیر مسعود در حالی که برای گسترش حکومت خویش به مازندران رفته بود، در همان جا در سال 746 هجری قمری به قتل مي‌رسد.