قلم حاجیه

از علی اللهیه.

طائفه ای که در اصل عرب می باشند، اما زبان آنان مخلوطی از عربی، کردی، ترکی و فارسی است. ایشان در مندلی عراق سکونت دارند و عدد آنان 2385 نفر می باشد. این فرقه از فروع علی اللهیه بوده و تمام معجزات را به علی علیه السلام منسوب می کنند. ایشان اعتقاد به حلول روح خدای تعالی در علی علیه السلام دارند. از آن جا که معتقدند علی علیه السلام از طرف آنان نماز می خواند، نماز معین و مسجدی ندارند و از آن جا که سه روز از ماه کانون اول (کانون اول: ماه سوم از ماه های سریانی. کانون اول و کانون دوم (یا کانون آخر) ماه های سوم و چهارم از ماه های سریانی معـروف به شهـور رومی است. روز اول کانـون اول، مصادف با 23 آذر مـاه هجری شمسی می باشد. ) را روزه می گیرند. چون معتقدند در قرآنی که به لغت کردی نازل شده ایام روزه سه روز است نه سی روز، سه روز اول ماه کانون اول را روزه می گیرند. ایشان به قیامت معتقدند و اطفال خود را ختنه می کنند و از نجاسات بول، غائط، میته و خون و گوشت خنزیر پرهیز دارند. قرآن را مانند سایر مسلمانان می خوانند و از شیطان استعاذه می کنند. (و در نتیجه مانند یزیدیه نیستند.)

اهل عراق آنان را به برپایی مراسم لیلة الکفشة (شبی که مردها و زن ها جمع می شوند و همه. . .) متهم می کنند.

قلم حاجیه تکیه ای دارند که ظاهراً برای اجتماع دینی است. و مزاری دارند که منسوب به شیخ باباطاهر می باشد. ایشان در هر سه سال یک مرتبه به مردی از اهل کرکوک که از علماء فرقه کاکائیه است رجوع می کنند و او امور دینی و دنیایی قلم حاجیه را حل و فصل می کند. اخیراً این شخص محمود هجری نامیده می شد. شایان ذکر است که کاکائیه نیز از فروع علی اللهیه می باشند.

قلم حاجیه ریش را تراشیده و سبیل را باقی می گذارند و عجیب این که با شیعه امامیه دشمنی خاصی داشته و با اهل سنت آمیزش تام و کاملی دارند به جز آن که با اهل سنت ازدواج نمی کنند. ایشان در اقامه عزاداری امام حسین علیه السلام با شیعیان مشارکت دارند. قلم حاجیه اخیراً اولاد خود را به مدارس می فرستند.

ایشان عقاید خود را مخفی کرده و تقیه در میان ایشان بسیار رایج است.

ضبط قلم حاجیه معلوم نیست جز آن که سید عبدالرزاق حسنی احتمال داده که این نام محرف قلعه میرحاجیه باشد و بنابراین مناسب است نام ایشان قَلمِحاجیه (به سکون لام و کسر میم) تلفظ شود.