حیدر بن جنید اردبیلی

سلطان حیدر فرزند شیخ جنید از نوادگان شیخ صفی الدین اردبیلی و از مشایخ صفویه بوده است.

وی یک ماه پس از مرگ پدرش در سال 860 هجری قمری به دنیا آمده و تحت قیمومیت دایی خویش اوزون حسن (م: 882هـ. ق) رشد کرد. وی در سال 874 هجری قمری به اردبیل آمده و رهبری مریدان پدرش را برعهده گرفت. وی همواره در صدد بود تا انتقام پدر خویش را از شروانشاه بگیرد. و در نهایت در سال 893 هجری قمری در جنگی که برای این منظور ترتیب داده بود، به دست نیروهای ترکمن که به کمک شروانشاه رفته بودند کشته شده و سرش از بدن جدا گردید. سلطان حیدر جوانی زیبا بوده که در تشیع تعصب داشته و به همین سبب کلاه سربازان خویش را، کلاهی دوازده ترک به نشانه ارادت به امامان دوازه گانه شیعه قرار داده بود. از وی سه فرزند به نام های علی، ابراهیم و اسماعیل (که بعدها آغازگر سلسله صفویه شد) به جای ماند این سه تن از ناحیه مادر از نوادگان امپراطور مسیحی طرابوزان می باشند.