سلطان حسین صفوی: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «شاه سلطان حسین صفوی فرزند بزرگ شاه سلیمان اول (شاه صفی دوم) صفوی فرزند شاه عبا...» ایجاد کرد) |
جز («سلطان حسین صفوی» را محافظت کرد ([ویرایش=فقط مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=فقط مدیران] (بی‌پایان)) [آبشاری]) |
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ مهٔ ۲۰۱۵، ساعت ۱۱:۵۱
شاه سلطان حسین صفوی فرزند بزرگ شاه سلیمان اول (شاه صفی دوم) صفوی فرزند شاه عباس دوم فرزند شاه صفی اول فرزند شاه عباس اول صفوی است. شاه سلطان حسین پس از مرگ پدرش شاه سلیمان باحمایت امرا به تخت نشست. دوران او را دوره قدرت یافتن زنان و حرم سرایان دانسته اند. این امر به ضعف بیش از پیش شاه منجر شد و در نهایت افغان ها عَلَم طغیان برداشته، پس از فتح شهرهایی همچون هرات، کرمان و شیراز، بالاخره به اصفهان حمله کردند. عاقبت سلطان حسین در جمله 12 محرم 1135 هجری قمری با جمعی از امرای خود از اصفهان خارج شده به نزد محمود علیجائی افغان آمده، خود را خلع کرد و تاج را بر سر محمود نهاد. بالاخره در سال 1141 هجری قمری در حالی که شاه سلطان حسین در زندان بود، محمود افغان او را کشته و سرش را برای عثمانی ها فرستاد و جنازه اش را در قم دفن کردند. از جمله آثار وی مدرسه چهارباغ و کاخ فرح آباد و تعمیر چهل ستون می باشد. [۱]
پانويس
- ↑ لغت نامه دهخدا، علی اکبر دهخدا، ذیل عنوان
