دغوغیه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دایره المعارف فرق اسلامی
پرش به: ناوبری، جستجو
جز دغوغیه» را محافظت کرد ([ویرایش=فقط مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=فقط مدیران] (بی‌پایان)) [آبشاری])
سطر ۳: سطر ۳:
 
از [[صوفیه جَزُولیه]].  
 
از [[صوفیه جَزُولیه]].  
  
[[لویی ماسینیون]] ایشان را یکی از چهار فرع [[صوفیه]] [[حمادشه]] معرفی کرده است. این در حالی است که مرحوم [[محمد جواد مشکور]] نام این فرقه را [[دغونیه]] ضبط کرده است. <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج15، ص180 / [[فرهنگ فِرَق اسلامی]]، [[محمد جواد مشکور]]، ص312</ref>
+
[[لویی ماسینیون]] ایشان را یکی از چهار فرع [[صوفیه حمادشه]] معرفی کرده است. این در حالی است که مرحوم [[محمد جواد مشکور]] نام این فرقه را [[دغونیه]] ضبط کرده است. <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج15، ص180 / [[فرهنگ فِرَق اسلامی]]، [[محمد جواد مشکور]]، ص312</ref>
  
 
[[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]] می نویسد: «انشعابات طریقه های [[صوفیه]] در سده 12 هجری قمری نیز همچنان ادامه یافت. در این سده علی بن حمدوش (م: 1135هـ. ق) و مهدی شریف اوفوسی (م: 1219هـ. ق) از طریقه [[جَزُولیه]]، به ترتیب شاخه های [[حمدوشیه]] و [[هداوه]] را بنا نهادند و [[حمدوشیه]] خود به چهار شاخه [[دغوغیه]]، [[صادقیه]]، [[ریاحیه]] و [[قاسمیه]] منشعب گردیدند». <ref> [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]]، ج15، ص473</ref>
 
[[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]] می نویسد: «انشعابات طریقه های [[صوفیه]] در سده 12 هجری قمری نیز همچنان ادامه یافت. در این سده علی بن حمدوش (م: 1135هـ. ق) و مهدی شریف اوفوسی (م: 1219هـ. ق) از طریقه [[جَزُولیه]]، به ترتیب شاخه های [[حمدوشیه]] و [[هداوه]] را بنا نهادند و [[حمدوشیه]] خود به چهار شاخه [[دغوغیه]]، [[صادقیه]]، [[ریاحیه]] و [[قاسمیه]] منشعب گردیدند». <ref> [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]]، ج15، ص473</ref>

نسخهٔ ‏۲۱ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۲۳:۲۶

(یا: دغونیه )

از صوفیه جَزُولیه.

لویی ماسینیون ایشان را یکی از چهار فرع صوفیه حمادشه معرفی کرده است. این در حالی است که مرحوم محمد جواد مشکور نام این فرقه را دغونیه ضبط کرده است. [۱]

دائرة المعارف بزرگ اسلامی می نویسد: «انشعابات طریقه های صوفیه در سده 12 هجری قمری نیز همچنان ادامه یافت. در این سده علی بن حمدوش (م: 1135هـ. ق) و مهدی شریف اوفوسی (م: 1219هـ. ق) از طریقه جَزُولیه، به ترتیب شاخه های حمدوشیه و هداوه را بنا نهادند و حمدوشیه خود به چهار شاخه دغوغیه، صادقیه، ریاحیه و قاسمیه منشعب گردیدند». [۲]

دائرة المعارف بزرگ اسلامی ایشان را از طریقه های فعال قرن سیزدهم هجری در آفریقا معرفی می کند. [۳]

پانویس

  1. دائرة المعارف الاسلامیة، ج15، ص180 / فرهنگ فِرَق اسلامی، محمد جواد مشکور، ص312
  2. دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج15، ص473
  3. دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج15، ص474