احمدیه (از فرق صوفیه یمن): تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
از[[صوفیه (صوفیه)|صوفیه]] در [[عسیر]] (عسیر: منطقه ای بین [[حجاز]] و [[یمن]] ) <ref>[[لغت نامه دهخدا]]، [[علی اکبر دهخدا]]، ذیل همین عنوان</ref>. | از[[صوفیه (صوفیه)|صوفیه]] در [[عسیر]] (عسیر: منطقه ای بین [[حجاز]] و [[یمن]] ) <ref>[[لغت نامه دهخدا]]، [[علی اکبر دهخدا]]، ذیل همین عنوان</ref>. | ||
| − | این فرقه از فرق [[شاذلیه]] بوده و منسوب به سید [[احمد بن ادریس فاسی]] است. اولاد او در [[عسیر]] سلطنت داشته اند. در [[ | + | این فرقه از فرق [[شاذلیه]] بوده و منسوب به سید [[احمد بن ادریس فاسی]] است. اولاد او در [[عسیر]] سلطنت داشته اند. در [[تها گرمه]] (تهامه: سرزمینی است در سواحل بحر میان [[یمن]] و [[حجاز]]) که آن را غَور نیز نامیده اند. |
همچنین این نام بر سرزمین هایی که از [[شبه جزیره سینا]] تا نواحی [[یمن]] امتداد دارد و [[مکه]]، [[نجران]]، [[جدّه]] و [[صنعاء]] در آن واقع شده نیز اطلاق می گردد. <ref> [[لغت نامه دهخدا]]، [[علی اکبر دهخدا]]، ذیل همین عنوان</ref> و [[عسیر]] این فرقه احمدیه نامیده می شوند و نام دیگر آنان [[ادریسیه (همان احمدیه)|ادریسیه]] و [[خِضْریه (از صوفیه شاذلیه)|خضریه]] است. <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج2، ص292 / [[ملوک العرب]]، [[امین ریحانی]]، ج1، ص278</ref> | همچنین این نام بر سرزمین هایی که از [[شبه جزیره سینا]] تا نواحی [[یمن]] امتداد دارد و [[مکه]]، [[نجران]]، [[جدّه]] و [[صنعاء]] در آن واقع شده نیز اطلاق می گردد. <ref> [[لغت نامه دهخدا]]، [[علی اکبر دهخدا]]، ذیل همین عنوان</ref> و [[عسیر]] این فرقه احمدیه نامیده می شوند و نام دیگر آنان [[ادریسیه (همان احمدیه)|ادریسیه]] و [[خِضْریه (از صوفیه شاذلیه)|خضریه]] است. <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج2، ص292 / [[ملوک العرب]]، [[امین ریحانی]]، ج1، ص278</ref> | ||
وفات سید [[احمد بن ادریس فاسی]] را [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، سال 1737میلادی نقل کرده است که ظاهراً صحیح آن 1837 است. | وفات سید [[احمد بن ادریس فاسی]] را [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، سال 1737میلادی نقل کرده است که ظاهراً صحیح آن 1837 است. | ||
| + | |||
| + | احمد بن ادریس بن محمد بن علی مراکشی(م:1253 ه-ق) از طریق [[خضیریه]]،وردشاذلی را ترجیح می داد و پیروان او ایجاد کنندگان طایفه های متعددی بودند که گاه با نام احمدیه و گاه با نام [[ادریسیه]] گروه بندی می شوند. [[ادریسیه]] طریقه ای انزواطلب و کناره گیر است که به امور اجتماعی و سیاسی نمی پردازند.محمد بن علی سنوسی،عثمان مرغنی و ابراهیم رشید، سه تن از مریدان برجسته احمد بن ادریس بودند که خود طریقه های جداگانه را به وجود آوردند. | ||
| + | |||
| + | ابراهیم رشید (م:1291ه-ق) شاگرد دیگر ابن ادریس که از قبیله شائقیه بود، شاخه رشیدیه را در سودان بنیان نهاد.البته این رشیدیه را باید از رشیدیه مراکشی که از سنت شاذلی پیروی می کند و توسط احمد بن یوسف ملیانی(م:931ه-ق) شکل گرفته است و به همین سبب یوسفیه نیز نامیده می شود،متمایز دانست. برادرزاده ابراهیم،محمد بن صالح(م:1327ه-ق) نیز در 1304 هجری قمری صالحیه را به وجود آورد که از طریق تعالیم محمد گولید(م:1918میلادی) در سومالی پیروان بسیار یافت. احمدیه یکی از زیر شاخه های رشیدیه، طایفه دیگری است که خودرا منسوب به احمدبن ادریس می داند و توسط فردی مصری به نام محمد بن احمد دندروی(م:1328ه-ق)ایجاد گردید. این طایفه در سودان و در طول سواحل شرقی آفریفا، از شمال سومالی تا تانزانیامنتشر است. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۲۴ آوریل ۲۰۱۸، ساعت ۲۳:۵۸
ازصوفیه در عسیر (عسیر: منطقه ای بین حجاز و یمن ) [۱].
این فرقه از فرق شاذلیه بوده و منسوب به سید احمد بن ادریس فاسی است. اولاد او در عسیر سلطنت داشته اند. در تها گرمه (تهامه: سرزمینی است در سواحل بحر میان یمن و حجاز) که آن را غَور نیز نامیده اند.
همچنین این نام بر سرزمین هایی که از شبه جزیره سینا تا نواحی یمن امتداد دارد و مکه، نجران، جدّه و صنعاء در آن واقع شده نیز اطلاق می گردد. [۲] و عسیر این فرقه احمدیه نامیده می شوند و نام دیگر آنان ادریسیه و خضریه است. [۳]
وفات سید احمد بن ادریس فاسی را دائرة المعارف الاسلامیة، سال 1737میلادی نقل کرده است که ظاهراً صحیح آن 1837 است.
احمد بن ادریس بن محمد بن علی مراکشی(م:1253 ه-ق) از طریق خضیریه،وردشاذلی را ترجیح می داد و پیروان او ایجاد کنندگان طایفه های متعددی بودند که گاه با نام احمدیه و گاه با نام ادریسیه گروه بندی می شوند. ادریسیه طریقه ای انزواطلب و کناره گیر است که به امور اجتماعی و سیاسی نمی پردازند.محمد بن علی سنوسی،عثمان مرغنی و ابراهیم رشید، سه تن از مریدان برجسته احمد بن ادریس بودند که خود طریقه های جداگانه را به وجود آوردند.
ابراهیم رشید (م:1291ه-ق) شاگرد دیگر ابن ادریس که از قبیله شائقیه بود، شاخه رشیدیه را در سودان بنیان نهاد.البته این رشیدیه را باید از رشیدیه مراکشی که از سنت شاذلی پیروی می کند و توسط احمد بن یوسف ملیانی(م:931ه-ق) شکل گرفته است و به همین سبب یوسفیه نیز نامیده می شود،متمایز دانست. برادرزاده ابراهیم،محمد بن صالح(م:1327ه-ق) نیز در 1304 هجری قمری صالحیه را به وجود آورد که از طریق تعالیم محمد گولید(م:1918میلادی) در سومالی پیروان بسیار یافت. احمدیه یکی از زیر شاخه های رشیدیه، طایفه دیگری است که خودرا منسوب به احمدبن ادریس می داند و توسط فردی مصری به نام محمد بن احمد دندروی(م:1328ه-ق)ایجاد گردید. این طایفه در سودان و در طول سواحل شرقی آفریفا، از شمال سومالی تا تانزانیامنتشر است.
پانویس
- ↑ لغت نامه دهخدا، علی اکبر دهخدا، ذیل همین عنوان
- ↑ لغت نامه دهخدا، علی اکبر دهخدا، ذیل همین عنوان
- ↑ دائرة المعارف الاسلامیة، ج2، ص292 / ملوک العرب، امین ریحانی، ج1، ص278
