ابوترابیه: تفاوت بین نسخهها
از دایره المعارف فرق اسلامی
Ma.zarifiyan (بحث | مشارکتها) |
Ma.zarifiyan (بحث | مشارکتها) |
||
سطر ۲: | سطر ۲: | ||
همان [[خاکسار جلالی]]. | همان [[خاکسار جلالی]]. | ||
− | [[مدرسی چهاردهی]] در [[خاکسار و اهل حق]]، فرقه های [[خاکسار]] را به چهار تیره تقسیم کرده و آن ها را چنین معرفی می کند: «1. [[خاکسار جلالی]] که ابوترابی و غلام علی شاهی نیز نامند؛ 2. دوده <ref>سلسله عجم</ref>؛ 3. [[معصوم علی شاهی]] ؛ 4. [[نورایی]]. » <ref> [[خاکسار و اهل حق]]، [[مدرسی چهاردهی]]، ص3</ref> وی سپس می نویسد که: «اکنون در [[ایران]] فقط [[خاکسار جلالی]] تشکیلات دارند و دیگر فرق در اقلیت بوده و از هر سلسله تنی چند باقی مانده اند. این سلاسل را حیدری می نامند که سلطان حیدر پدر [[شاه اسماعیل صفوی]]، آن را بنا نهاد و شاه اسماعیل در اشاعه و گسترش آن کوشید و در زمان [[شاه عباس اول]] به اوج خود رسید. [[شاه عباس اول]] توجه خاصی به دوده [[عجم]] داشت. » | + | [[مدرسی چهاردهی]] در [[خاکسار و اهل حق]]، فرقه های [[خاکسار]] را به چهار تیره تقسیم کرده و آن ها را چنین معرفی می کند: «1. [[خاکسار جلالی]] که ابوترابی و غلام علی شاهی نیز نامند؛ 2. دوده <ref>سلسله [[عجم]]</ref>؛ 3. [[معصوم علی شاهی]] ؛ 4. [[نورایی]]. » <ref> [[خاکسار و اهل حق]]، [[مدرسی چهاردهی]]، ص3</ref> وی سپس می نویسد که: «اکنون در [[ایران]] فقط [[خاکسار جلالی]] تشکیلات دارند و دیگر فرق در اقلیت بوده و از هر سلسله تنی چند باقی مانده اند. این سلاسل را حیدری می نامند که سلطان حیدر پدر [[شاه اسماعیل صفوی]]، آن را بنا نهاد و شاه اسماعیل در اشاعه و گسترش آن کوشید و در زمان [[شاه عباس اول]] به اوج خود رسید. [[شاه عباس اول]] توجه خاصی به دوده [[عجم]] داشت. » |
== پانویس == | == پانویس == |
نسخهٔ ۲۴ مهٔ ۲۰۱۵، ساعت ۰۴:۲۳
همان خاکسار جلالی.
مدرسی چهاردهی در خاکسار و اهل حق، فرقه های خاکسار را به چهار تیره تقسیم کرده و آن ها را چنین معرفی می کند: «1. خاکسار جلالی که ابوترابی و غلام علی شاهی نیز نامند؛ 2. دوده [۱]؛ 3. معصوم علی شاهی ؛ 4. نورایی. » [۲] وی سپس می نویسد که: «اکنون در ایران فقط خاکسار جلالی تشکیلات دارند و دیگر فرق در اقلیت بوده و از هر سلسله تنی چند باقی مانده اند. این سلاسل را حیدری می نامند که سلطان حیدر پدر شاه اسماعیل صفوی، آن را بنا نهاد و شاه اسماعیل در اشاعه و گسترش آن کوشید و در زمان شاه عباس اول به اوج خود رسید. شاه عباس اول توجه خاصی به دوده عجم داشت. »
پانویس
- ↑ سلسله عجم
- ↑ خاکسار و اهل حق، مدرسی چهاردهی، ص3