نِظامیه: تفاوت بین نسخه‌ها
جز («نِظامیه» را محافظت کرد ([ویرایش=فقط مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=فقط مدیران] (بی‌پایان)) [آبشاری]) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
از [[صوفیه چَشتیه]]. | از [[صوفیه چَشتیه]]. | ||
| − | ایشان پیروان نظام الدین اولیا (630 ـ 725هـ.ق) می باشند. <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج6، ص466 / [[معجم الفرق الاسلامیة]]، [[عارف تامر | + | ایشان پیروان [[نظام الدین اولیا]] (630 ـ 725هـ.ق) می باشند. <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج6، ص466 / [[معجم الفرق الاسلامیة]]، [[عارف تامر]]، ص103</ref> |
| − | [[دانشنامه جهان اسلام]] ضمن بیان شاخه های فرعی سلسله [[چَشتیه]] به سلسله [[کرمانیه]] و [[کریمیه]] اشاره کرده و می نویسد: | + | [[عارف تامر]] ابتدا چَشتیه را به دو طریقه نظامیه و [[صابریه]] تقسیم می کند و سپس می نویسد: « نظامیه به شعبه های بسیاری تقسیم شدند که از جمله آن ها، [[کیسو درازیه]] [[گیسو درازیه]]، [[حسامیه]]، [[صفویه (از نظامیه)|صفویه]]، [[فخریه (از صوفیه نظامیه چَشتیه)|فخریه]] و صابریه می باشند.» </ref> [[معجم الفرق الاسلامیة]]، [[عارف تامر]]، ص104</ref> |
| + | |||
| + | [[دانشنامه جهان اسلام]] ضمن بیان شاخه های فرعی سلسله [[چَشتیه]] به سلسله [[کرمانیه]] و [[کریمیه]] اشاره کرده و می نویسد: «[[فرید الدین گنج شکر]] شاخه سوم به نام [[فریدیه]] را بنیان نهاد که از آن دو اهمیت بیشتری داشت. پس از مرگ فرید الدین دو تن از خلفای او، [[نظام الدین اولیاء]] ملقب به محبوب الهی در [[دهلی]] و [[علاء الدین علی بن احمد صابر]] در [[کلیر]]، این شاخه را به دو شعبه نظامیه و صابریه تقسیم کردند. هرچند این دو شاخه نیز انشعاب هایی دارند، اما مردم آن ها را به نام دو شاخه اصلی نظامیه و صابریه می شناسند.» <ref> [[دانشنامه جهان اسلام]]، ج11، ص831</ref> | ||
رک: [[چَشتیه]]. | رک: [[چَشتیه]]. | ||
نسخهٔ ۱ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۰۳:۴۲
از صوفیه چَشتیه.
ایشان پیروان نظام الدین اولیا (630 ـ 725هـ.ق) می باشند. [۱]
عارف تامر ابتدا چَشتیه را به دو طریقه نظامیه و صابریه تقسیم می کند و سپس می نویسد: « نظامیه به شعبه های بسیاری تقسیم شدند که از جمله آن ها، کیسو درازیه گیسو درازیه، حسامیه، صفویه، فخریه و صابریه می باشند.» </ref> معجم الفرق الاسلامیة، عارف تامر، ص104</ref>
دانشنامه جهان اسلام ضمن بیان شاخه های فرعی سلسله چَشتیه به سلسله کرمانیه و کریمیه اشاره کرده و می نویسد: «فرید الدین گنج شکر شاخه سوم به نام فریدیه را بنیان نهاد که از آن دو اهمیت بیشتری داشت. پس از مرگ فرید الدین دو تن از خلفای او، نظام الدین اولیاء ملقب به محبوب الهی در دهلی و علاء الدین علی بن احمد صابر در کلیر، این شاخه را به دو شعبه نظامیه و صابریه تقسیم کردند. هرچند این دو شاخه نیز انشعاب هایی دارند، اما مردم آن ها را به نام دو شاخه اصلی نظامیه و صابریه می شناسند.» [۲]
رک: چَشتیه.
پانویس
- ↑ دائرة المعارف الاسلامیة، ج6، ص466 / معجم الفرق الاسلامیة، عارف تامر، ص103
- ↑ دانشنامه جهان اسلام، ج11، ص831
