مترفیه: تفاوت بین نسخهها
از دایره المعارف فرق اسلامی
Ma.zarifiyan (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی « کتاب هفتاد و سه ملت آورده است: « مترفیه گویند آدمیان مهمانانند در دعوت خ...» ایجاد کرد) |
|||
(یک نسخهٔ متوسط توسط کاربر دیگری نشان داده نشده) | |||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | + | کتاب [[هفتاد و سه ملت]] آورده است: « مترفیه گویند آدمیان مهمانانند در دعوت خانه دنیا، از شرق عالم تا غرب عالم مهمانخانه خداست، سفره نعمت انداخته و سماط درکشیده. . . حاشا که نعمت را حساب کنند یا عتابی فرماید. و این حدیث را دلیل و تمسک خود ساخته اند. قال النبی صلی الله علیه و آله : الناس اضیاف الله تعالی». <ref> [[هفتاد و سه ملت]]، ص40</ref> | |
− | کتاب [[هفتاد و سه ملت]] آورده است: « | + | |
[[موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة]] عقیده ایشان را چنین برمی شمارد: «ایشان می گویند انسان در این دنیا باید در ناز و نعمت زندگی کند. مردمان مهمان خدا هستند و باید با کرامت زندگی کنند. ایشان به روایت: الناس اضیاف الله تعالی فلا حساب علیهم، تمسک کرده و آن را چنین تفسیر می کنند که اگر کسی در لذات زندگی کرد هیچ حسابی بر او نیست. » <ref> [[موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة]]، [[عبدالمنعم حفنی]]، ص567</ref> | [[موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة]] عقیده ایشان را چنین برمی شمارد: «ایشان می گویند انسان در این دنیا باید در ناز و نعمت زندگی کند. مردمان مهمان خدا هستند و باید با کرامت زندگی کنند. ایشان به روایت: الناس اضیاف الله تعالی فلا حساب علیهم، تمسک کرده و آن را چنین تفسیر می کنند که اگر کسی در لذات زندگی کرد هیچ حسابی بر او نیست. » <ref> [[موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة]]، [[عبدالمنعم حفنی]]، ص567</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == |
نسخهٔ کنونی تا ۹ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۰۰:۰۹
کتاب هفتاد و سه ملت آورده است: « مترفیه گویند آدمیان مهمانانند در دعوت خانه دنیا، از شرق عالم تا غرب عالم مهمانخانه خداست، سفره نعمت انداخته و سماط درکشیده. . . حاشا که نعمت را حساب کنند یا عتابی فرماید. و این حدیث را دلیل و تمسک خود ساخته اند. قال النبی صلی الله علیه و آله : الناس اضیاف الله تعالی». [۱]
موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة عقیده ایشان را چنین برمی شمارد: «ایشان می گویند انسان در این دنیا باید در ناز و نعمت زندگی کند. مردمان مهمان خدا هستند و باید با کرامت زندگی کنند. ایشان به روایت: الناس اضیاف الله تعالی فلا حساب علیهم، تمسک کرده و آن را چنین تفسیر می کنند که اگر کسی در لذات زندگی کرد هیچ حسابی بر او نیست. » [۲]