شحّامیه: تفاوت بین نسخه‌ها
از دایره المعارف فرق اسلامی
| (یک نسخهٔ میانی توسط کاربر مشابهی که نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | از [[معتزله]]. | + | از [[معتزله (معتزله)|معتزله]]. |
| − | ایشان پیروان | + | ایشان پیروان [[ابویعقوب شحّام]] (یا [[ابن الشحّام]] ) می باشند. |
| − | وی یوسف بن عبدالله بن اسحاق | + | وی [[یوسف بن عبدالله بن اسحاق شحّام]] از شاگـردان متأخر [[ابوالهذیل علاف]] و همچنین استاد [[جبّائی]] است. او در ایام [[واثق عباسی]]، مسئول دیوان خراج بوده است. <ref> [[التبصیر فی الدین]]، [[شهفور اسفراینی]]، ص83 / [[الفرق بین الفرق]]، [[عبدالقاهر بغدادی]]، ص190</ref> |
| − | + | [[ابوالحسین محمد ملطی شافعی]] او را [[علی بن محمد الشحّام]] نامیده است. <ref> [[التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع]]، [[محمد ملطی شافعی]]، ص39</ref> | |
| − | عقاید | + | عقاید شحّام همان عقاید [[ابوعلی جبایی|جبایی]] است و تنها در این عقیده که «شئ واحد می تواند مقدور دو قادر باشد» با وی اختلاف عقیده دارد. وی در این قول به عقیده [[اهل سنت]] نزدیک شده است با این تفاوت که آن ها می گویند: شئ واحد می تواند چنین باشد ولی یکی از آن دو قادر خالق و دیگری مکتسب است. <ref> [[التبصیر فی الدین]]، [[شهفور اسفراینی]]، ص51 / [[الفرق بین الفرق]]، [[عبدالقاهر بغدادی]]، ص190</ref> |
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۱:۴۶
از معتزله.
ایشان پیروان ابویعقوب شحّام (یا ابن الشحّام ) می باشند.
وی یوسف بن عبدالله بن اسحاق شحّام از شاگـردان متأخر ابوالهذیل علاف و همچنین استاد جبّائی است. او در ایام واثق عباسی، مسئول دیوان خراج بوده است. [۱]
ابوالحسین محمد ملطی شافعی او را علی بن محمد الشحّام نامیده است. [۲]
عقاید شحّام همان عقاید جبایی است و تنها در این عقیده که «شئ واحد می تواند مقدور دو قادر باشد» با وی اختلاف عقیده دارد. وی در این قول به عقیده اهل سنت نزدیک شده است با این تفاوت که آن ها می گویند: شئ واحد می تواند چنین باشد ولی یکی از آن دو قادر خالق و دیگری مکتسب است. [۳]
پانویس
- ↑ التبصیر فی الدین، شهفور اسفراینی، ص83 / الفرق بین الفرق، عبدالقاهر بغدادی، ص190
- ↑ التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع، محمد ملطی شافعی، ص39
- ↑ التبصیر فی الدین، شهفور اسفراینی، ص51 / الفرق بین الفرق، عبدالقاهر بغدادی، ص190
