دغوغیه: تفاوت بین نسخه‌ها
از دایره المعارف فرق اسلامی
| (۸ نسخهٔ میانی توسط کاربر مشابهی که نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | همان [[دغونیه]] | |
از [[صوفیه جَزُولیه]]. | از [[صوفیه جَزُولیه]]. | ||
| − | [[لویی ماسینیون]] ایشان را یکی از چهار فرع [[صوفیه | + | [[لویی ماسینیون]] ایشان را یکی از چهار فرع [[صوفیه حمادشه]] معرفی کرده است. این در حالی است که مرحوم [[محمد جواد مشکور]] نام این فرقه را [[دغونیه]] ضبط کرده است. <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج15، ص180 / [[فرهنگ فِرَق اسلامی]]، [[محمد جواد مشکور]]، ص312</ref> |
| − | [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]] می نویسد: «انشعابات طریقه های [[صوفیه]] در سده 12 هجری قمری نیز همچنان ادامه یافت. در این سده علی بن حمدوش (م: 1135هـ. ق) و مهدی شریف اوفوسی (م: 1219هـ. ق) از طریقه | + | [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]] می نویسد: «انشعابات طریقه های [[صوفیه (صوفیه)|صوفیه]] در سده 12 هجری قمری نیز همچنان ادامه یافت. در این سده [[علی بن حمدوش]] (م: 1135هـ. ق) و [[مهدی شریف اوفوسی]] (م: 1219هـ. ق) از طریقه جَزُولیه، به ترتیب شاخه های [[حمدوشیه]] و [[هداوه]] را بنا نهادند و حمدوشیه خود به چهار شاخه دغوغیه، [[صادقیه (از صوفیه حمدوشیه)|صادقیه]]، [[ریاحیه (از صوفیه حمادشه)|ریاحیه]] و [[قاسمیه (از صوفیه شاذلیه حمودیه)|قاسمیه]] منشعب گردیدند». <ref> [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]]، ج15، ص473</ref> |
[[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]] ایشان را از طریقه های فعال قرن سیزدهم هجری در [[آفریقا]] معرفی می کند. <ref> [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]]، ج15، ص474</ref> | [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]] ایشان را از طریقه های فعال قرن سیزدهم هجری در [[آفریقا]] معرفی می کند. <ref> [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]]، ج15، ص474</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۱:۱۸
همان دغونیه
از صوفیه جَزُولیه.
لویی ماسینیون ایشان را یکی از چهار فرع صوفیه حمادشه معرفی کرده است. این در حالی است که مرحوم محمد جواد مشکور نام این فرقه را دغونیه ضبط کرده است. [۱]
دائرة المعارف بزرگ اسلامی می نویسد: «انشعابات طریقه های صوفیه در سده 12 هجری قمری نیز همچنان ادامه یافت. در این سده علی بن حمدوش (م: 1135هـ. ق) و مهدی شریف اوفوسی (م: 1219هـ. ق) از طریقه جَزُولیه، به ترتیب شاخه های حمدوشیه و هداوه را بنا نهادند و حمدوشیه خود به چهار شاخه دغوغیه، صادقیه، ریاحیه و قاسمیه منشعب گردیدند». [۲]
دائرة المعارف بزرگ اسلامی ایشان را از طریقه های فعال قرن سیزدهم هجری در آفریقا معرفی می کند. [۳]
پانویس
- ↑ دائرة المعارف الاسلامیة، ج15، ص180 / فرهنگ فِرَق اسلامی، محمد جواد مشکور، ص312
- ↑ دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج15، ص473
- ↑ دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج15، ص474
