بهاء الدین ولد: تفاوت بین نسخه‌ها
جز («بهاء الدین ولد» را محافظت کرد ([ویرایش=فقط مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=فقط مدیران] (بی‌پایان)) [آبشاری]) |
|||
| (یک نسخهٔ میانی توسط کاربر مشابهی که نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
سلطان ولد شهرت و لقب بهاءالدین محمد است. او پسر و از خلفای مولانا [[جلال الدین رومی]] و از قدمای مشایخ سلسله [[مولویه]] مي‌باشد. سلطان ولد در سال 623 هجری قمری به دنیا آمد و هم نام پدر مولانا بود. | سلطان ولد شهرت و لقب بهاءالدین محمد است. او پسر و از خلفای مولانا [[جلال الدین رومی]] و از قدمای مشایخ سلسله [[مولویه]] مي‌باشد. سلطان ولد در سال 623 هجری قمری به دنیا آمد و هم نام پدر مولانا بود. | ||
| − | وی در [[قونیه]] و [[دمشق]] تحصیل کرد و گذشته از آن، صحبت مشایخ و خلفای پدر مانند برهان | + | وی در [[قونیه]] و [[دمشق]] تحصیل کرد و گذشته از آن، صحبت مشایخ و خلفای پدر مانند [[برهان محقق]]، [[شمس تبریزی]]، [[صلاح الدین زرکوب]] و [[حسام الدین چلبی]] را درک کرد و مخصوصاً دست ارادت به صلاح الدین و حسام الدین داد. در زمان حیات پدر، غیر از کسب مقامات روحانی، ظاهراً مسند تدریس داشت و بعد از وفات او نیز تا حسام الدین چلبی زنده بود، مسند شیخی را همچنان به وی بازگذاشت و بعد از وفات حسام الدین، عنوان شیخی و خلافت مولویه به وی تعلق یافت. وی تا پایان عمر نزدیک 30 سال صاحب این مقام بود و اکثر آداب مولویه در سماع و لباس بدو منسوب است. سلطان ولد آثاری نیز به نظم و نثر دارد. نام سلطان ولد را بعضی مآخذ احمد نوشته اند و این درست نیست. ظاهر آن است که مولانا در نام گذاری او به نام پدر خویش بهاءالدین ولد نظر داشته است. سلطان ولد در سال 712 هجری قمری وفات یافت. <ref> [[دائرة المعارف فارسی]]، [[غلامحسین مصاحب]]، ج1، ص1325</ref> |
==پانويس== | ==پانويس== | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۰۲:۱۷
سلطان ولد شهرت و لقب بهاءالدین محمد است. او پسر و از خلفای مولانا جلال الدین رومی و از قدمای مشایخ سلسله مولویه مي‌باشد. سلطان ولد در سال 623 هجری قمری به دنیا آمد و هم نام پدر مولانا بود.
وی در قونیه و دمشق تحصیل کرد و گذشته از آن، صحبت مشایخ و خلفای پدر مانند برهان محقق، شمس تبریزی، صلاح الدین زرکوب و حسام الدین چلبی را درک کرد و مخصوصاً دست ارادت به صلاح الدین و حسام الدین داد. در زمان حیات پدر، غیر از کسب مقامات روحانی، ظاهراً مسند تدریس داشت و بعد از وفات او نیز تا حسام الدین چلبی زنده بود، مسند شیخی را همچنان به وی بازگذاشت و بعد از وفات حسام الدین، عنوان شیخی و خلافت مولویه به وی تعلق یافت. وی تا پایان عمر نزدیک 30 سال صاحب این مقام بود و اکثر آداب مولویه در سماع و لباس بدو منسوب است. سلطان ولد آثاری نیز به نظم و نثر دارد. نام سلطان ولد را بعضی مآخذ احمد نوشته اند و این درست نیست. ظاهر آن است که مولانا در نام گذاری او به نام پدر خویش بهاءالدین ولد نظر داشته است. سلطان ولد در سال 712 هجری قمری وفات یافت. [۱]
پانويس
- ↑ دائرة المعارف فارسی، غلامحسین مصاحب، ج1، ص1325
