ابوالخطّاب محمد بن ابی زینب: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «ابوالخطّاب محمد بن ابی زینب (یا محمد بن ابی ثور یا محمد بن ابی یزید) مقلاص اسد...» ایجاد کرد) |
|||
| (۲ نسخه‌های متوسط توسط ۲ کاربران نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | ابوالخطّاب محمد بن ابی زینب (یا محمد بن ابی ثور یا محمد بن ابی یزید) مقلاص اسدی، از | + | ابوالخطّاب محمد بن ابی زینب (یا محمد بن ابی ثور یا محمد بن ابی یزید) مقلاص اسدی، از غلاة و انقلابیون عصر عباسی به حساب آمده است. وی که با کنیه های ابا اسماعیل و ابا ظبیان نیز شناخته شده از موالی بنی اسد بوده و با لقب «برّاد اجدع» نیز مورد اشاره قرار گرفته است. لقب مزبور ظاهراً از این روی بر وی اطلاق شده که وی فروشنده «بُرد» بوده و در کار خویش نیز علیرغم زحمت زیاد نفعی نبرده است. چرا که اجدع به معنای «دماغ بریده» از روی کنایه بر چنین شخصی نیز اطلاق می شود. وی که اصالتاً کوفی بوده، گویا قبل از انحراف، از دُعات [[امام صادق علیه السلام]] بوده است. [[شیخ طوسی]] روایاتی را که او قبل از منحرف شدن نقل کرده مورد اعتماد دانسته است. وی ظاهراً در حوالی سال 135 هجری قمری از عقاید [[امامیه]] منحرف شده و احتمالاً عقاید غلوآمیز خویش را به عنوان فلسفه حرکت های انقلابی خویش مطرح ساخته است. |
| − | + | ابوالخطّاب در دوره خلافت منصور و در فاصله سال های 132 تا 147 هجری قمری که دوره ولایت [[عیسی بن موسی]] در [[کوفه]] بوده، خروج کرده است. برخی خروج او و همراهان او که هفتاد نفر بوده اند را همراه با فریادهایی مبنی بر شهادت بر الوهیت امام صادق علیه السلام دانسته اند. | |
| − | وی توسط عیسی بن موسی احتمالاً در سال 143 (یا 138هـ. ق) به اتهام خروج از دین و قول به اِباحی گری، گردن زده می شود. | + | وی توسط عیسی بن موسی احتمالاً در سال 143 (یا 138هـ. ق) به اتهام خروج از دین و قول به اِباحی گری، گردن زده می شود. ابوالخطّاب در فرقه [[نصیریه (نصیریه)|نصیریه]] نیز دارای جایگاه معتبری است و از جمله ابواب شمرده می شود. <ref>[[حواشی الفرق بین الفرق]]، [[محمد محی الدین عبدالحمید]]، ص265 / [[حواشی مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین]]، محمد محی الدین عبدالحمید، ج1، ص76 به نقل از [[دائرة المعارف بستانی]]، ج1، ص483 / [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]]، ج5، ص432 / [[عدةالاصول]]، [[شیخ طوسی]]، ج1، ص381 / [[معجم رجال الحدیث]]، [[آیت الله خویی]]، ج14، ص243</ref> |
==پانويس== | ==پانويس== | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۴:۴۵
ابوالخطّاب محمد بن ابی زینب (یا محمد بن ابی ثور یا محمد بن ابی یزید) مقلاص اسدی، از غلاة و انقلابیون عصر عباسی به حساب آمده است. وی که با کنیه های ابا اسماعیل و ابا ظبیان نیز شناخته شده از موالی بنی اسد بوده و با لقب «برّاد اجدع» نیز مورد اشاره قرار گرفته است. لقب مزبور ظاهراً از این روی بر وی اطلاق شده که وی فروشنده «بُرد» بوده و در کار خویش نیز علیرغم زحمت زیاد نفعی نبرده است. چرا که اجدع به معنای «دماغ بریده» از روی کنایه بر چنین شخصی نیز اطلاق می شود. وی که اصالتاً کوفی بوده، گویا قبل از انحراف، از دُعات امام صادق علیه السلام بوده است. شیخ طوسی روایاتی را که او قبل از منحرف شدن نقل کرده مورد اعتماد دانسته است. وی ظاهراً در حوالی سال 135 هجری قمری از عقاید امامیه منحرف شده و احتمالاً عقاید غلوآمیز خویش را به عنوان فلسفه حرکت های انقلابی خویش مطرح ساخته است.
ابوالخطّاب در دوره خلافت منصور و در فاصله سال های 132 تا 147 هجری قمری که دوره ولایت عیسی بن موسی در کوفه بوده، خروج کرده است. برخی خروج او و همراهان او که هفتاد نفر بوده اند را همراه با فریادهایی مبنی بر شهادت بر الوهیت امام صادق علیه السلام دانسته اند.
وی توسط عیسی بن موسی احتمالاً در سال 143 (یا 138هـ. ق) به اتهام خروج از دین و قول به اِباحی گری، گردن زده می شود. ابوالخطّاب در فرقه نصیریه نیز دارای جایگاه معتبری است و از جمله ابواب شمرده می شود. [۱]
پانويس
- ↑ حواشی الفرق بین الفرق، محمد محی الدین عبدالحمید، ص265 / حواشی مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، محمد محی الدین عبدالحمید، ج1، ص76 به نقل از دائرة المعارف بستانی، ج1، ص483 / دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج5، ص432 / عدةالاصول، شیخ طوسی، ج1، ص381 / معجم رجال الحدیث، آیت الله خویی، ج14، ص243
