اهل اثبات: تفاوت بین نسخه‌ها
از دایره المعارف فرق اسلامی
Ma.zarifiyan (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی « کسانی که معتقدند انسان بر آن چه خدا می داند که واقع نمی شود، قدرت ندارد. <ref> ...» ایجاد کرد) |
|||
| (یک نسخهٔ متوسط توسط کاربر دیگری نشان داده نشده) | |||
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
کسانی که معتقدند انسان بر آن چه خدا می داند که واقع نمی شود، قدرت ندارد. <ref> [[جامع الفرق و المذاهب الاسلامیة]]، [[امیر مهنا]] و [[علی خریس]]، ص28 / [[مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین]]، [[ابوالحسن اشعری]]، ج2، ص237 / [[موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة]]، [[عبدالمنعم حفنی]]، ص117</ref> | کسانی که معتقدند انسان بر آن چه خدا می داند که واقع نمی شود، قدرت ندارد. <ref> [[جامع الفرق و المذاهب الاسلامیة]]، [[امیر مهنا]] و [[علی خریس]]، ص28 / [[مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین]]، [[ابوالحسن اشعری]]، ج2، ص237 / [[موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة]]، [[عبدالمنعم حفنی]]، ص117</ref> | ||
| − | [[موسوعة الفلسفة و الفلاسفة]] می نویسد: «اهل اثبات یا [[اهل حق]] و اثبات علم، قدرت، حیات، سمع، بصر، عظمت، جلال، کرامت، کلام، اراده را به عنوان صفات خداوند ثابت می کنند و می گویند عذاب جهنم ضرر و بلاء و شر است و منفعتی در آن نیست». <ref> [[موسوعة الفلسفة و الفلاسفة]]، [[عبدالمنعم حفنی]]، ج1، ص212</ref> از توجیهات این کتاب چنین برمی آید که مؤلف همه [[اهل سنت]] را از | + | [[موسوعة الفلسفة و الفلاسفة]] می نویسد: «اهل اثبات یا [[اهل حق]] و اثبات علم، قدرت، حیات، سمع، بصر، عظمت، جلال، کرامت، کلام، اراده را به عنوان صفات خداوند ثابت می کنند و می گویند عذاب جهنم ضرر و بلاء و شر است و منفعتی در آن نیست». <ref> [[موسوعة الفلسفة و الفلاسفة]]، [[عبدالمنعم حفنی]]، ج1، ص212</ref> از توجیهات این کتاب چنین برمی آید که مؤلف همه [[اهل سنت]] را از زمره این گروه می داند. |
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ مهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۲۲:۵۲
کسانی که معتقدند انسان بر آن چه خدا می داند که واقع نمی شود، قدرت ندارد. [۱]
موسوعة الفلسفة و الفلاسفة می نویسد: «اهل اثبات یا اهل حق و اثبات علم، قدرت، حیات، سمع، بصر، عظمت، جلال، کرامت، کلام، اراده را به عنوان صفات خداوند ثابت می کنند و می گویند عذاب جهنم ضرر و بلاء و شر است و منفعتی در آن نیست». [۲] از توجیهات این کتاب چنین برمی آید که مؤلف همه اهل سنت را از زمره این گروه می داند.
