سنبلیه: تفاوت بین نسخه‌ها
| (یک نسخهٔ میانی توسط کاربر مشابهی که نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
از [[صوفیه خلوتیه]]. | از [[صوفیه خلوتیه]]. | ||
| − | ایشان منسوب به [[سنان الدین یوسف]] می باشند. وی ملازم [[ملا افضل زاده]] (م: 908هـ. ق) بوده است. طریقه ملا افضل زاده دارای ریاضت های پر مشقت بوده و سنبل سنان الدین یوسف به قدری در این امر ممارست می نماید که خود، شیخِ طریقت مذکوره می گردد. وی مدتی نیز در [[مصر]] به تعلیم طلاب مشغول می گردد، سپس به آستانه رفت و در | + | ایشان منسوب به [[سنان الدین یوسف]] می باشند. وی ملازم [[ملا افضل زاده]] (م: 908هـ. ق) بوده است. طریقه ملا افضل زاده دارای ریاضت های پر مشقت بوده و سنبل سنان الدین یوسف به قدری در این امر ممارست می نماید که خود، شیخِ طریقت مذکوره می گردد. وی مدتی نیز در [[مصر]] به تعلیم طلاب مشغول می گردد، سپس به آستانه رفت و در [[زاویه]] [[مصطفی پاشا]] ساکن می شود. وی که از شیوخ هم عصر [[بایزید دوم]] (م: 918هـ. ق) به حساب می آید، در سال 936 و یا قبل از 929هجری قمری وفات کرده و در همان زاویه مصطفی باشا مدفون می گردد. پس از وی [[مصلح الدین]] به جانشینی وی می رسد و وی نیز در سال 959 هجری قمری وفات می یابد. |
| − | + | ||
| − | + | ||
| + | می گویند گرچه این طریقه، قواعد خلوتیه را حفظ می کند اما از نظر ریاضت به [[رفاعیه]] و [[سعدیه]] اتصال دارد. این طریقه که گویا محصور به آستانه است، پانزده تکیه دارد که در ایام مخصوصی شعائر و رسومات طریقه را بجای می آورند. <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج12، ص240</ref> | ||
[[لویی ماسینیون]] می نویسد: این طریقه در [[آناطولی]] شیوع داشته است. <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج15، ص181</ref> | [[لویی ماسینیون]] می نویسد: این طریقه در [[آناطولی]] شیوع داشته است. <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج15، ص181</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ فوریهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۰:۱۵
از صوفیه خلوتیه.
ایشان منسوب به سنان الدین یوسف می باشند. وی ملازم ملا افضل زاده (م: 908هـ. ق) بوده است. طریقه ملا افضل زاده دارای ریاضت های پر مشقت بوده و سنبل سنان الدین یوسف به قدری در این امر ممارست می نماید که خود، شیخِ طریقت مذکوره می گردد. وی مدتی نیز در مصر به تعلیم طلاب مشغول می گردد، سپس به آستانه رفت و در زاویه مصطفی پاشا ساکن می شود. وی که از شیوخ هم عصر بایزید دوم (م: 918هـ. ق) به حساب می آید، در سال 936 و یا قبل از 929هجری قمری وفات کرده و در همان زاویه مصطفی باشا مدفون می گردد. پس از وی مصلح الدین به جانشینی وی می رسد و وی نیز در سال 959 هجری قمری وفات می یابد.
می گویند گرچه این طریقه، قواعد خلوتیه را حفظ می کند اما از نظر ریاضت به رفاعیه و سعدیه اتصال دارد. این طریقه که گویا محصور به آستانه است، پانزده تکیه دارد که در ایام مخصوصی شعائر و رسومات طریقه را بجای می آورند. [۱]
لویی ماسینیون می نویسد: این طریقه در آناطولی شیوع داشته است. [۲]
پانویس
- ↑ دائرة المعارف الاسلامیة، ج12، ص240
- ↑ دائرة المعارف الاسلامیة، ج15، ص181
